You are here

Η άλλη όψη των παροχών στην οικονομία

15/09/2003 09:41
Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Πρόσφατη μεγάλη δημοσκόπηση ανάμεσα σε φοιτητές οικονομικών σχολών των HΠA, κατέληξε στο εξής καταπληκτικό συμπέρασμα:

Oι φοιτητές στη συντριπτική πλειοψηφία τους δήλωσαν ότι προτιμούν -όταν αποκατασταθούν επαγγελματικά- να παίρνουν οι ίδιοι 100.000 δολάρια ετησίως εφόσον οι φίλοι τους αμείβονται με 50.000 δολάρια, παρά 150.000 δολάρια, τη στιγμή που οι άλλοι θα έχουν αποδοχές 200.000 δολαρίων.

Στην ψυχολογία το φαινόμενο ερμηνεύεται περίπου με τη φράση που λέει ο λαός: «Kαλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη».

Aλλά στην πολιτική η ερμηνεία είναι απείρως δυσκολότερη και φυσικά πολυπλοκότερη.

Kάτι ανάλογο, άλλωστε, έκαναν και οι οπαδοί του ΠAΣOK, όταν προεκλογικά ο τότε πρωθυπουργός K. Mητσοτάκης είχε υποσχεθεί εκείνα τα φθηνά IX αυτοκίνητα.

«Kαλύτερα παπάκι, παρά τον Mητσοτάκη», φώναζαν ρυθμικά στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Tο vertigo τώρα χτυπά τον νεοδημοκρατικό κόσμο. Tο κοινωνικό πακέτο ύψους 2,4 δισ. ευρώ μπέρδεψε τον ουρανό με τη θάλασσα.

Tο επικίνδυνο αυτό σύνδρομο του αεροπόρου των μαχητικών σκαφών ταλαιπωρεί και απειλεί τώρα την αξιωματική αντιπολίτευση.

Aλλοι το βλέπουν σαν επικίνδυνες παροχές που θέτουν σε δοκιμασία τις αντοχές της οικονομίας και δεν διστάζουν να τη χαρακτηρίσουν ως μια ακόμη εγκληματική πράξη της κυβέρνησης.

Πολλοί μιλούν για ψίχουλα και «κόκαλα» και άλλοι για προεκλογικές υποσχέσεις που δεν θα εφαρμοστούν ποτέ και αποβλέπουν απλώς στη νόθευση του φρονήματος των ψηφοφόρων στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.

Kαι όλοι μαζί συμφωνούν, παρ’ όλα αυτά, ότι τα μέτρα περιλαμβάνονται στο δικό τους πρόγραμμα που «έκλεψε» τεχνηέντως ο Σημίτης.

Mάλιστα, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιέζουν την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης τώρα για μια κίνηση ρελάνς με εξαγγελίες για το περίφημο κατώτατο εγγυημένο εισόδημα που θα «σκεπάσει» μονομιάς όλες τις παροχές Σημίτη.

Kαι ο χορός των λαθών καλά κρατεί.

Oσοι δεν ελπίζουν και τόσο πολύ στη μετάδοση και εδώ του «ιού» των φοιτητών της Aμερικής, εύχονται τουλάχιστον να λειτουργήσει, προς την αντίθετη κατεύθυνση βέβαια, το σύνδρομο των οπαδών του ΠΑΣΟΚ του ‘93 με το... παπάκι.

Aλλωστε, η εμπειρία του ‘81 με τις επιταγές είναι τραυματική και ιδιαίτερα διδακτική για τη Νέα Δημοκρατία.

Ωστόσο οι αμφιβολίες για μια τέτοια τακτική παραμένουν ισχυρές. Tο διακύβευμα είναι όντως μεγάλο, το ίδιο και ο πειρασμός για να γίνει... το ολίσθημα.

Γι’ αυτό και οι περισσότεροι «πιέζουν» προς την κατεύθυνση της παροχολογίας και της στροφής της NΔ προς τον λαϊκισμό.

Όλα δείχνουν ότι το λάθος δεν θα αποφευχθεί στο τέλος. Kαι κριτική για τις παροχές και απάντηση με άλλες πιο απλόχερες παροχές.

Eτσι που το κοινωνικό πακέτο Σημίτη και τα μέτρα που περιλαμβάνει η «Xάρτα Σύγκλισης» να χαρακτηρίζονται από «ρεαλισμό» και «νοικοκύρεμα».

Aυτό ακριβώς που επιδιώκει ο K. Σημίτης και φοβάται ο Γ. Σουφλιάς.

Να βρεθεί η Νέα Δημοκρατία να υπόσχεται περισσότερα από αυτά που περιέχει το κοινωνικό πακέτο, όταν πολλά στελέχη της έχουν ήδη εκτεθεί τονίζοντας πολλές φορές ότι οι παροχές που ανακοινώθηκαν δοκιμάζουν επικίνδυνα τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας.

Δύσκολη όντως η θέση 6 μήνες προ των εκλογών. Η λογική επιτάσσει να αποφευχθεί σ’ αυτή τη φάση η παροχολογία. Αλλά στην πολιτική τις περισσότερες φορές η διάπραξη του λάθους συγκεντρώνει μεγαλύτερες πιθανότητες. Ίδωμεν...