You are here

PriceWaterhouseCoopers: Έκθεση για υπερθέρμανση του πλανήτη

03/07/2008 15:31
Σύμφωνα με τους PricewaterhouseCoopers, η μείωση του κινδύνου σοβαρών αρνητικών επιπτώσεων από την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι εφικτή και οικονομικά προσιτή

Σήμερα όμως η ανάγκη για θαρραλέα και γρήγορη δράση είναι ακόμη πιο επείγουσα. Ενόψει της Συνάντησης Κορυφής των G8 στην Ιαπωνία, η Έκθεση καλεί τις κυβερνήσεις να επιδείξουν την πολιτική βούληση για καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη μέσω μιας στρατηγικής “πιο Πράσινης Ανάπτυξης + Δέσμευσης και Αποθήκευσης Διοξειδίου του Άνθρακα (CCS)”, που θα μπορούσε να μειώσει στο μισό τις παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050, χωρίς ωστόσο να μειωθεί σε σημαντικό βαθμό η οικονομική ανάπτυξη.

Το μέγεθος της πρόκλησης από την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι σήμερα ακόμη μεγαλύτερο από ότι κατά την προηγούμενη Έκθεση των PricewaterhouseCoopers για το ίδιο θέμα το 2006, λόγω της ψηλότερης προβλεπόμενης οικονομικής ανάπτυξης στην Κίνα και την Ινδία. Η αναθεωρημένη Έκθεση του 2008 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κόστος της προσέγγισης ‘business as usual’ (σύνηθεις επιχειρηματικές πρακτικές), θα ήταν ο υπερδιπλασιασμός των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από τη χρήση ενέργειας μέχρι το 2050, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια επιταχυνόμενη αύξηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα και σε σοβαρό κίνδυνο αρνητικών επιπτώσεων για τις μελλοντικές γενιές σε ό,τι αφορά τις κλιματικές αλλαγές.

Ωστόσο, η υιοθέτηση μιας στρατηγικής ‘πιο Πράσινης Ανάπτυξης + Δέσμευσης και Αποθήκευσης Διοξειδίου του Άνθρακα (CCS)’, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στην Έκθεση, θα ήταν τεχνολογικά εφικτή χωρίς υπερβολικό οικονομικό κόστος, νοουμένου ότι θα αναληφθεί έγκαιρη δράση σε ένα μεγάλο φάσμα τομέων, περιλαμβανομένων της αποδοτικότητας της ενέργειας, των ανανεώσιμων πηγών και της δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα.

Σύμφωνα με την Έκθεση, αυτό που απαιτείται για να μειωθούν οι κίνδυνοι αρνητικών κλιματικών αλλαγών σε αποδεκτά επίπεδα είναι η μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050 μόλις στο μισό σε σύγκριση με τα σημερινά επίπεδα.
• Για τις προηγμένες οικονομίες G7, αυτό απαιτεί μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 80% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα μέχρι το 2050 (βλ. σχεδιάγραμμα πιο κάτω).
• Για τις αναδυόμενες οικονομίες E7, αυτό συνεπάγεται το μετριασμό της αύξησης των εκπομπών μέχρι το 2020 περίπου και στη συνέχεια μειώσεις των εκπομπών.


Προβλέψεις εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για G7 και Ε7 σύμφωνα με το σενάριο πιο Πράσινης Ανάπτυξης + Δέσμευσης και Αποθήκευσης Διοξειδίου του Άνθρακα

Το σενάριο αυτό απαιτεί σημαντικά αυξημένη αποδοτικότητα ενέργειας σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μεγαλύτερη χρήση ανανεώσιμων πηγών και πυρηνικής ενέργειας, δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα και άλλες τεχνολογίες και τεχνικές χαμηλού άνθρακα, καθώς και μείωση της αποδάσωσης. Η Έκθεση σημειώνει ότι οι ψηλότερες τιμές του πετρελαίου και του αερίου θα αποτελέσουν κίνητρο για μεγαλύτερη αποδοτικότητα ενέργειας και χρήση ανανεώσιμων πηγών, κάνοντας αναφορά και σε άλλα θέματα όπως η αντιστάθμιση μεταξύ παραγωγής βιοκαυσίμων και ειδών διατροφής σε προσιτές τιμές. Ο προσδιορισμός της τιμής των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέσω ενός κατάλληλου συνδυασμού παγκόσμιας εμπορίας διοξειδίου του άνθρακα και φόρου άνθρακα είναι επίσης ουσιώδους σημασίας.

Ο John Hawksworth, Επικεφαλής Μακροοικονομικών των PricewaterhouseCoopers και κύριος συντάκτης της Έκθεσης, δήλωσε: ‘Υπολογίζουμε ότι το κόστος της μείωσης στο μισό των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050 δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 3% περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει σε γενικές γραμμές να θυσιάσουμε ένα περίπου χρόνο παγκόσμιας αύξησης του ΑΕΠ μεταξύ του σήμερα και του 2050. Με άλλα λόγια, να φθάσουμε στα ίδια επίπεδα ΑΕΠ το 2051 αντί το 2050.’

Ο Richard Gledhill, Επικεφαλής των Υπηρεσιών Κλιματικών Αλλαγών των PricewaterhouseCoopers, πρόσθεσε τα ακόλουθα: ‘H βασικότερη προϋπόθεση σήμερα είναι όλες οι κυβερνήσεις σε όλες τις μεγάλες οικονομίες να επιδείξουν κοινή πολιτική βούληση για την καθιέρωση μιας παγκόσμιας αγοράς διοξειδίου του άνθρακα που θα λειτουργεί σωστά και θα προσδιορίζει την τιμή των εκπομπών. Αυτό θα στείλει στους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα και στους καταναλωτές τα σωστά οικονομικά μηνύματα που απαιτούνται για τη δημιουργία των νέων τεχνολογιών και τις αλλαγές στη συμπεριφορά, στοιχεία απαραίτητα για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης το πλανήτη.’