21/12/2016 12:36
Η ισπανική νομολογία η οποία περιορίζει τα διαχρονικά αποτελέσματα της ακυρότητας των ρητρών «κατώτατου επιτοκίου», που περιέχονται στις συμβάσεις ενυπόθηκου δανείου στην Ισπανία, είναι ασύμβατη με το δίκαιο της Ένωσης. Ένας τέτοιος περιορισμός καθιστά την προστασία των καταναλωτών ελλιπή και ανεπαρκή οπότε δεν προκύπτει κατάλληλο και αποτελεσματικό μέσο προκειμένου να παύσει η χρησιμοποίηση καταχρηστικών ρητρών.
Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία περιορίζει χρονικώς τα περί επιστροφής αποτελέσματα που συνδέονται με τη κήρυξη ρήτρας ως καταχρηστικής μόνον στα ποσά που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως μετά τη δημοσίευση της δικαστικής αποφάσεως με την οποία διαπιστώθηκε η εν λόγω καταχρηστικότητα.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει καταρχάς ότι, σύμφωνα με την οδηγία, οι καταχρηστικές ρήτρες δεν πρέπει να δεσμεύουν τους καταναλωτές υπό τις προϋποθέσεις που τάσσει το δίκαιο των κρατών μελών, υπό τον όρο ότι τα κράτη μέλη προβλέπουν τα κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα προκειμένου να παύσει η χρησιμοποίηση των καταχρηστικών ρητρών.
Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι ο εθνικός δικαστής πρέπει να αποκλείσει πλήρως την εφαρμογή των καταχρηστικών ρητρών ώστε να θεωρούνται ως ουδέποτε υπάρξασες και να μην παράγουν δεσμευτικά αποτελέσματα έναντι του καταναλωτή.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, ο περιορισμός των διαχρονικών αποτελεσμάτων της κηρύξεως ακυρότητας των ρητρών «κατώτατου επιτοκίου» στερεί από τους Ισπανούς καταναλωτές που συνήψαν σύμβαση ενυπόθηκου δανείου πριν από τη δημοσίευση της αποφάσεως του Tribunal Supremo του δικαιώματος για επιστροφή των ποσών που κατέβαλαν αχρεωστήτως στα τραπεζικά ιδρύματα.
Αυτός ο διαχρονικός περιορισμός συνεπάγεται, ως εκ τούτου, ελλιπή και ανεπαρκή προστασία των καταναλωτών που δεν συνιστά κατάλληλο και αποτελεσματικό μέσο προκειμένου να παύσει, όπως επιτάσσει η οδηγία, η χρησιμοποίηση των καταχρηστικών ρητρών.
Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία περιορίζει χρονικώς τα περί επιστροφής αποτελέσματα που συνδέονται με τη κήρυξη ρήτρας ως καταχρηστικής μόνον στα ποσά που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως μετά τη δημοσίευση της δικαστικής αποφάσεως με την οποία διαπιστώθηκε η εν λόγω καταχρηστικότητα.
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει καταρχάς ότι, σύμφωνα με την οδηγία, οι καταχρηστικές ρήτρες δεν πρέπει να δεσμεύουν τους καταναλωτές υπό τις προϋποθέσεις που τάσσει το δίκαιο των κρατών μελών, υπό τον όρο ότι τα κράτη μέλη προβλέπουν τα κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα προκειμένου να παύσει η χρησιμοποίηση των καταχρηστικών ρητρών.
Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι ο εθνικός δικαστής πρέπει να αποκλείσει πλήρως την εφαρμογή των καταχρηστικών ρητρών ώστε να θεωρούνται ως ουδέποτε υπάρξασες και να μην παράγουν δεσμευτικά αποτελέσματα έναντι του καταναλωτή.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, ο περιορισμός των διαχρονικών αποτελεσμάτων της κηρύξεως ακυρότητας των ρητρών «κατώτατου επιτοκίου» στερεί από τους Ισπανούς καταναλωτές που συνήψαν σύμβαση ενυπόθηκου δανείου πριν από τη δημοσίευση της αποφάσεως του Tribunal Supremo του δικαιώματος για επιστροφή των ποσών που κατέβαλαν αχρεωστήτως στα τραπεζικά ιδρύματα.
Αυτός ο διαχρονικός περιορισμός συνεπάγεται, ως εκ τούτου, ελλιπή και ανεπαρκή προστασία των καταναλωτών που δεν συνιστά κατάλληλο και αποτελεσματικό μέσο προκειμένου να παύσει, όπως επιτάσσει η οδηγία, η χρησιμοποίηση των καταχρηστικών ρητρών.
Ειδήσεις Σχετικών Θεμάτων
