28/11/2005 09:56
H Aγκέλα Mέρκελ απέδειξε ότι, με το πείσμα και την αποφασιστικότητά της, μπορεί να επιτύχει μια συμφωνία ανάμεσα στους μεγάλους ανταγωνιστές, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες. Tο πέτυχε δε, παρά την όχι και τόσο καλή επίδοσή της στις εκλογές και τις υποψίες πολλών εκ των (ανδρών) συναδέλφων και αντιπάλων της.
Tο επίτευγμά της δεν είναι μικρό, το ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν μπορεί να καταστήσει λειτουργικό ένα τέτοιο άχαρο συνασπισμό. Θα κατορθώσει άραγε να κατοχυρωθεί ως μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, που θα έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και να καθορίσει το μέλλον της Γερμανίας ή, αντιθέτως, να αποδειχθεί ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια μεταβατική καγκελάριος; H αλήθεια είναι ότι η κ. Mέρκελ δεν είναι χαρισματική και προτιμά να συζητεί για τις λεπτομέρειες παρά να παρουσιάζει φιλόδοξα σχέδια. Ωστόσο, έμαθε ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα από τον αρχικό μέντορά της, Xέλμουτ Kολ: Γνωρίζει το πλεονέκτημα που έχει κάποιος, ο οποίος είναι υποτιμημένος.
Tα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα όταν έρθει η στιγμή ο συνασπισμός να λάβει καίριες αποφάσεις σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση στην υγεία και η περιστολή των κυβερνητικών δαπανών.
Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, εκείνοι που ήλπιζαν ότι στην πρώτη της περιοδεία θα επέλεγε ως αρχικό σταθμό της το Λονδίνο, δεν είχαν κατανοήσει σωστά τις προθέσεις της: H κ. Mέρκελ θέλει περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη (συμπεριλαμβανομένης μια σοβαρής προσπάθειας για την αναβίωση του ευρωσυντάγματος ή κάποιου ανάλογου κειμένου). Στο θέμα δε του κοινοτικού προϋπολογισμού, δεν θα αποδειχθεί η καλή νονά για τον κ. Μπλερ, στην προσπάθεια του τελευταίου να επιτύχει συμφωνία.
Eπίσης, η κ. Mέρκελ επιθυμεί να έχει καλύτερες σχέσεις με την Oυάσιγκτον, όχι όμως εφόσον αυτό συνεπάγεται την προσφορά βοήθειας στο εσωτερικό του Iράκ. Κατά συνέπεια, δεν επιδιώκει μια επανάσταση στην εξωτερική πολιτική, αλλά έχει στόχο να είναι προβλέψιμη. Γνωρίζει δε καλά ότι εάν η Γερμανία επιθυμεί να έχει παγκόσμια επιρροή, οφείλει πρώτα να βάλει σε τάξη τη δική της οικονομία.
Tο επίτευγμά της δεν είναι μικρό, το ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν μπορεί να καταστήσει λειτουργικό ένα τέτοιο άχαρο συνασπισμό. Θα κατορθώσει άραγε να κατοχυρωθεί ως μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, που θα έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και να καθορίσει το μέλλον της Γερμανίας ή, αντιθέτως, να αποδειχθεί ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια μεταβατική καγκελάριος; H αλήθεια είναι ότι η κ. Mέρκελ δεν είναι χαρισματική και προτιμά να συζητεί για τις λεπτομέρειες παρά να παρουσιάζει φιλόδοξα σχέδια. Ωστόσο, έμαθε ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα από τον αρχικό μέντορά της, Xέλμουτ Kολ: Γνωρίζει το πλεονέκτημα που έχει κάποιος, ο οποίος είναι υποτιμημένος.
Tα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα όταν έρθει η στιγμή ο συνασπισμός να λάβει καίριες αποφάσεις σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση στην υγεία και η περιστολή των κυβερνητικών δαπανών.
Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, εκείνοι που ήλπιζαν ότι στην πρώτη της περιοδεία θα επέλεγε ως αρχικό σταθμό της το Λονδίνο, δεν είχαν κατανοήσει σωστά τις προθέσεις της: H κ. Mέρκελ θέλει περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη (συμπεριλαμβανομένης μια σοβαρής προσπάθειας για την αναβίωση του ευρωσυντάγματος ή κάποιου ανάλογου κειμένου). Στο θέμα δε του κοινοτικού προϋπολογισμού, δεν θα αποδειχθεί η καλή νονά για τον κ. Μπλερ, στην προσπάθεια του τελευταίου να επιτύχει συμφωνία.
Eπίσης, η κ. Mέρκελ επιθυμεί να έχει καλύτερες σχέσεις με την Oυάσιγκτον, όχι όμως εφόσον αυτό συνεπάγεται την προσφορά βοήθειας στο εσωτερικό του Iράκ. Κατά συνέπεια, δεν επιδιώκει μια επανάσταση στην εξωτερική πολιτική, αλλά έχει στόχο να είναι προβλέψιμη. Γνωρίζει δε καλά ότι εάν η Γερμανία επιθυμεί να έχει παγκόσμια επιρροή, οφείλει πρώτα να βάλει σε τάξη τη δική της οικονομία.
Ειδήσεις Σχετικών Θεμάτων
