You are here

Α. Μιχαηλίδης: Μη σοβαρή η διαδικασία για πώληση ΣΚΤ

19/06/2018 12:00

Μη σοβαρή ή και επικίνδυνη είναι η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την πώληση του Συνεργατισμού, αναφέρει ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο Imperial College Business School Αλέξανδρος Μιχαηλίδης.

Σε συνέντευξή του στη StockWatch, o κ. Μιχαηλίδης σημειώνει ότι αρχικά είχε λεχθεί ότι θα δίνονταν δωρεάν μετοχές στο κοινό ενώ στο ενδιάμεσο «πολλές ευφάνταστες και μη πραγματοποιήσιμες προτάσεις εμφανίστηκαν και τελικά έμεινε το κράτος να εξαρτάται από μια ιδιωτική τράπεζα και αν αυτή μπορεί να βρει κεφάλαια. Ελπίζω να μην γίνονται όλες οι διαπραγματεύσεις με αυτό τον τρόπο από πλευράς κυβέρνησης», σημειώνει.

Ο κ. Μιχαηλίδης, που άσκησε αρκετές φορές στο παρελθόν κριτική για τον Συνεργατισμό, αναφέρεται στις πολιτικές και κομματικές διασυνδέσεις που δεν βοήθησαν στην εταιρική διακυβέρνηση του Συνεργατισμού καλώντας σε δημοσιοποίηση της έκθεσης του 1981 στην οποία εντοπίζονται τα διαχρονικά προβλήματα.

Επισημαίνει τα λάθη που έγιναν πριν και μετά το 2013 ενώ αφήνει αιχμές για τα άτομα που διορίστηκαν στη διοίκηση της ΣΚΤ μετά την παραίτηση του Μάριου Κληρίδη.

Στη συνέντευξή του ο κ. Μιχαηλίδης, αφήνει αιχμές και για το ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας στην όλη διαδικασία καθώς δεν παρενέβη για να προλάβει τους κινδύνους διασάλευσης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.

Η συνέντευξη

Ερ.: Διαχρονικά, είχατε σοβαρές επιφυλάξεις και επικρίσεις για τα τεκταινόμενα στον Συνεργατισμό. Τι πήγε λάθος;

Απ.: Οι πολιτικές και κομματικές διασυνδέσεις διαχρονικά δεν βοήθησαν στη βέλτιστη εταιρική διακυβέρνηση στον Συνεργατισμό. Σταδιακά τα ΣΠΙ συμπεριφέρονταν σαν τραπεζικά ιδρύματα αντί σαν συνεργατικά και είχαν την πολιτική δύναμη να αντισταθούν στις αλλαγές των καιρών.

Ερ.: Τι εννοείτε;

Απ.: Το 2004 για παράδειγμα κατάφεραν να πείσουν την ΕΕ ότι δεν χρειάζονταν έλεγχο από την Κεντρική Τράπεζα. Δεν ξέρω πόσο αυτό θα βοηθούσε αλλά ξέρουμε τώρα με επίσημες αποδείξεις ότι και χωρίς ελληνικά ομόλογα τα προβλήματα είναι χειρότερα από τις άλλες τράπεζες. Ενδεικτική επίσης της υπερ-αυτοπεποίθησης που είχαν οι συνεργατιστές ήταν η αντίδραση στο άρθρο που είχα γράψει από το 2011 για περισσότερο ενεργή εποπτεία των συνεργατικών από την Κεντρική Τράπεζα. Το άρθρο αλλά και το σχόλιο της Υπηρεσίας Εποπτείας και Ανάπτυξης Συνεργατικών Εταιρειών βρίσκονται εδώ. Από τότε θα έπρεπε να είχαν ηχήσει οι καμπάνες για τα προβλήματα.

Ερ.: Υιοθετείτε την άποψη ότι πληρώνουμε σήμερα αμαρτίες δεκαετιών;

Απ.: Μερικώς. Υπάρχουν αμαρτίες που χρονολογούνται και πριν αλλά και μετά το 2013. Πέντε χρόνια που οι υπόλοιπες τράπεζες φαίνεται να έχουν βρει λύσεις, σε μια οικονομία που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς να αναπτύσσεται πάνω από 4% το χρόνο, δεν είναι ικανοποιητική δικαιολογία ότι τα προβλήματα χρονολογούνταν. Δηλαδή αν είχαμε την ύφεση της Ελλάδας, τι θα γινόταν στη χώρα;

Ερ.: Είστε έντονος για το θέμα κ. Μιχαηλίδη…

Απ.: Με εκπλήττει μερικώς που ακόμη δεν έχει παραιτηθεί οικειοθελώς κανένας από την ηγεσία του Συνεργατισμού αλλά και από τον κύριο μέτοχο, το κράτος. Αν θυμάστε το 2013, και για τη Λαϊκή από το 2012, οι ηγεσίες των τραπεζών άλλαξαν, ενώ τα συμβούλια είχαν να αντιμετωπίσουν διάφορες ποινικές κατηγορίες για διάφορα θέματα.

Σε κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσει η χώρα να λειτουργεί με ορθολογιστικά κριτήρια: Το αποτέλεσμα είναι καλό μετρήσιμο στοιχείο μερικούς απόδοσης μιας ηγεσίας και ο καθένας και καθεμιά πρέπει να αναλαμβάνουν κάποιες ευθύνες. Εκτός και αν θεωρείται από μερικούς ακόμη μια επιτυχής ιστορία η όλη εξέλιξη.

Ερ.: Θα μπορούσε από το 2013 και μετά να αποφευχθεί η υφιστάμενη κατάσταση;

Απ.: Δύσκολο το ερώτημα. Σίγουρα θα έπρεπε να υπήρχε μεγαλύτερη προσοχή στα άτομα που επιλέγηκαν και στον τρόπο που επιλέγηκαν ειδικά μετά την παραίτηση του κ. Κληρίδη. Αλλά δεν νομίζω τα προβλήματα να ήταν εύκολα για οποιονδήποτε. Αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να λαμβάνει υπόψη όποιος ή όποια δέχεται τον διορισμό σε οποιαδήποτε θέση και να μην βασίζεται σε δικαιολογίες μετά τα γεγονότα.

Ερ.: Πως σας φάνηκε η διαδικασία που ακολουθήθηκε για πώληση του Συνεργατισμού;

Απ.: Μη σοβαρή ή και επικίνδυνη.

Ερ.: Μπορείτε να γίνετε πιο σαφής;

Απ.: Να θυμίσω ότι αρχικά κάποτε μας είχε λεχθεί ότι θα δίνονταν δωρεάν μετοχές στο κοινό. Στο ενδιάμεσο πολλές ευφάνταστες και μη πραγματοποιήσιμες προτάσεις εμφανίστηκαν και τελικά έμεινε το κράτος να εξαρτάται από μια ιδιωτική τράπεζα και αν αυτή μπορεί να βρει κεφάλαια.

Ελπίζω να μην γίνονται όλες οι διαπραγματεύσεις με αυτό τον τρόπο από πλευράς κυβέρνησης.

Ερ.: Τι έπρεπε να γίνει δηλαδή;

Απ.: Λύσεις σε τέτοια προβλήματα θα πρέπει να είναι άμεσες και να παίρνουν ένα Σαββατοκύριακο, όχι χρόνια με μη εφαρμόσιμες προτάσεις να δημοσιοποιούνται συνεχώς και με διάφορες εναλλαγές χωρίς πλάνο, σκοπό ή και στρατηγική κατεύθυνση.

Ερ.: Υπάρχει το επιχείρημα ότι δίδονται στον ιδιώτη επενδυτή risk-free assets, δηλαδή κυρίως ομόλογα του κράτους και εξυπηρετούμενα δάνεια με εγγύηση...

Απ.: Όταν φτάσεις σε αδύνατη διαπραγματευτική θέση, αυτό συνήθως γίνεται. Ο ιδιώτης επενδυτής πρέπει να ενθαρρυνθεί να πάρει το ρίσκο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχει μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη καθώς λύση πρέπει να βρεθεί και οι μακροπρόθεσμες μη εφαρμόσιμες λύσεις που δημόσια συζητιούνταν έχουν εκλείψει.

Να σημειώσω ότι δεν είναι μόνο ομόλογα που προσομοιάζουν με risk free αλλά είναι και ομόλογα που δίνουν ένα σημαντικό έσοδο στον επενδυτή. 

Ερ.: Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου θα είναι σε καλύτερη μοίρα χωρίς τον συνεργατισμό;

Απ.: Όπως είχε εξελιχθεί ο Συνεργατισμός, ειδικά στα τελευταία πέντε χρόνια όπου θεωρείτο ακόμη μια ιδιωτική τράπεζα, ναι.

Υπήρχε τα τελευταία πέντε χρόνια μια ουσιαστική αναντιστοιχία στον συνεργατισμό.

Ερ.: Δηλαδή;

Απ.: Η διοίκηση του τον έβλεπε σαν ιδιωτική τράπεζα, ενώ τα μέλη του και καταθέτες του τον έβλεπαν σαν τον συνεργατισμό με το κοινωνικό πρόσωπο και τις κοινωνικές ευαισθησίες των προηγούμενων δεκαετιών. Δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο μακροπρόθεσμα. Κοινωνική πολιτική στο τέλος θα πρέπει να κάνει το κράτος, ενώ καλά θα ήταν να δημοσιευθεί η έκθεση για τον συνεργατισμό από το 1981 (επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που χρεωκοπά ο συνεργατισμός).

Θα δείτε σε εκείνη την πολυσέλιδη έκθεση την επανάληψη όλων όσων είδαμε τα τελευταία χρόνια. Φόβος να μιλήσει ευθέως ο κόσμος για τον συνεργατισμό, πολιτικές παρεμβάσεις, τσακωμοί μεταξύ συνεργατιστών και πολιτικών και ανεξάρτητων αξιωματούχων του κράτους, κακή εταιρική διακυβέρνηση. Άρα εδώ είναι που παίρνει δύναμη το επιχείρημα ότι τα προβλήματα χρονολογούνται.

Ερ.: Ο Συνεργατισμός έλεγε μέχρι το Νοέμβριο ότι έχει βασικά κεφάλαια 15%. Τι λέει η περίπτωση του Συνεργατισμού για τη διαχρονική αξία των αριθμών που ανακοινώνουν οι τράπεζες, όταν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αλλάζουν τόσο απότομα τα δεδομένα;

Απ.: Μας λέει ότι πρέπει να προσέχουμε τις ανακοινώσεις των τραπεζών. Φυσικά, αυτά είναι και ποινικά θέματα με τα οποία είχε ασχοληθεί στο πρόσφατο παρελθόν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και φαντάζομαι θα γίνουν πάλι έρευνες.

Ερ.: Ποιος ο ρόλος της Κεντρικής Τράπεζας;

Απ.: Στην προκειμένη περίπτωση απαντήσεις θα πρέπει να δώσει και η Κεντρική Τράπεζα σαν ο εθνικός θεσμός που δίνει την απαραίτητη πληροφόρηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις δέουσες αποφάσεις όταν βρίσκεται σε κίνδυνο η χρηματοοικονομική σταθερότητα και το σύστημα προστασίας καταθετών.

Η Κεντρική Τράπεζα σαν αρμόδιος επόπτης δεν μπορεί να μην είναι στην επικαιρότητα και να μην παίρνει θέση. Θα είναι ενδιαφέρον να αποταθείτε στην Κεντρική Τράπεζα για απαντήσεις και πως αφέθηκαν να γίνουν αυτές οι ανακοινώσεις και αν τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν είχαν εγκριθεί από την Κεντρική Τράπεζα.