You are here

Ξενοδόχοι: Κλαμένοι ή καμένοι;

23/09/2003 07:13
Θα ήταν σχετικά εύκολο να απέδιδε κάποιος τις διαφωνίες του ΠΑΣΥΞΕ με τη... Στατιστική Υπηρεσία στο σύνηθες, κατ’ άλλα, «κλάμα» των ξενοδόχων. Μέχρι τώρα τα επιχειρήματα των ξενοδόχων βασίζονταν στη μεγάλη μείωση που παρουσίαζαν οι τουριστικές αφίξεις. Τώρα που οι αφίξεις άρχισαν να παρουσιάζουν άνοδο, ο ΠΑΣΥΞΕ άρχισε να αμφισβητεί τα στοιχεία.

Τα αμφισβητεί, μάλιστα, συγκρίνοντας τα με αυτά του 2001, αποδεχόμενος δηλαδή την εγκυρότητα των στοιχείων του 2001 – όταν οι αφίξεις έφτασαν στο σχεδόν άπιαστο επίπεδο των 2,7 εκ. – αλλά αμφισβητώντας την εγκυρότητα των στοιχείων του Αυγούστου 2003, στα οποία παρουσιάζεται αύξηση 7% έναντι της αντίστοιχης περσινής περιόδου. Έτσι, ο ΠΑΣΥΞΕ δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι σε σύγκριση με το 2001 – την καλύτερη χρονιά που είχαμε ποτέ – οι ξενοδόχοι είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα από ότι δείχνουν τα στοιχεία.

Ποιος έχει δίκαιο τελικά; Η Στατιστική Υπηρεσία ή οι ξενοδόχοι; Η απάντηση ενδεχομένως να είναι απλή: Μάλλον έχουν δίκαιο και οι δύο. Αλλά μιλούν για διαφορετικά πράγματα.

Η Στατιστική Υπηρεσία καταγράφει με τις στατιστικές των αφίξεων που δημοσιεύει κάθε μήνα την συνολική τουριστική κίνηση στο νησί, όχι όμως τις ξενοδοχειακές πληρότητες. Η μεθοδολογία της Υπηρεσίας είναι η ίδια εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια, προτού έρθουν οι καιροί των «ισχνών αγελάδων» και η χθεσινή αμφισβήτηση του ΠΑΣΥΞΕ. Αφού λοιπόν η Στατιστική Υπηρεσία χρησιμοποιεί την ίδια μεθοδολογία, κάποιος θα ανέμενε από τον ΠΑΣΥΞΕ να την αμφισβητούσε από παλαιότερα, πράγμα που δεν έπραξε. Επομένως δεν μπορεί να πείσει σήμερα με τα επιχειρήματα του.

Από την άλλη διαφαίνεται ότι και ο ΠΑΣΥΞΕ έχει δίκαιο. Γιατί στα ξενοδοχεία, η κάμψη της τουριστικής βιομηχανίας είναι όντως μεγαλύτερη από ότι δείχνουν οι αριθμοί των αφίξεων. Κι αυτό οφείλεται σε τρεις βασικούς λόγους:

Πρώτον, η μείωση στα τουριστικά εισοδήματα είναι τουλάχιστον τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερη από τη μείωση των αφίξεων. Τους πρώτες επτά μήνες του 2003 τα εισοδήματα ήταν 13.9% λιγότερα και οι αφίξεις 10% έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2002. Αυτό σημαίνει λιγότερα λεφτά στην τσέπη των ξενοδόχων, που εν τω μεταξύ πληρώνουν αυξημένο ρεύμα, πετρέλαιο και μισθούς.

Δεύτερον, υπάρχει αυξημένη προσφορά τουριστικών κλινών. Σε μια από τις χειρότερες περιόδους για την τουριστική βιομηχανία οι ξενοδόχοι αύξησαν τις κλίνες τους – ενισχυμένοι, ίσως, από τα κεφάλαια που άντλησαν από το ΧΑΚ. Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, ο αριθμός τουριστικών κλινών αυξήθηκε κατά 10.7% τα τελευταία δύο χρόνια, από 85,303 το Δεκέμβριο του 2000 σε 94,466 το Δεκέμβριο του 2002.

Τρίτον, ολοένα και περισσότεροι τουρίστες μένουν σε συγγενείς και φίλους ή σε ιδιόκτητες κατοικίες που αγόρασαν τα τελευταία χρόνια. Ενώ το 2001 το 89.3% των τουριστών που έρχονταν στο νησί έμεναν σε ξενοδοχεία, το 2002 το ποσοστό μειώθηκε αισθητά σε 86.9%. Το ποσοστό των τουριστών που μένει σε συγγενείς και φίλους αυξήθηκε από 7.6% σε 9.2% και αυτών που μένουν σε ιδιόκτητες οικίες από 2.3% σε 3.2%. Αν και η μείωση δεν είναι και τόσο σημαντική, η τάση που παρατηρείται πιθανόν να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο τα προσεχή έτη, αφού τα μηνύματα που έρχονται από τον κατασκευαστικό κλάδο δείχνουν να υπάρχει αυξημένη ζήτηση οικιών από ξένους.

Τα τρία αυτά στοιχεία (που καταρτίζει η Στατιστική Υπηρεσία) συνθέτουν μια εικόνα αρκετά όμοια με αυτή που παρουσιάζουν οι ξενοδόχοι. Φαίνεται, δηλαδή, ότι η κάμψη της τουριστικής βιομηχανίας είναι πιο αισθητή στον ξενοδοχειακό τομέα, απ’ ότι στον ευρύτερο τουριστικό κλάδο.

Οι ξενοδόχοι, λοιπόν, έχουν δίκαιο όταν καλούν την πολιτεία να αντιμετωπίσει άμεσα και συλλογικά τα χρόνια προβλήματα της ξενοδοχειακής βιομηχανίας, αλλά για λάθους λόγους. Το πρόβλημα δεν είναι τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας αλλά η έλλειψη συντονισμού. Εάν υπήρχε συντονισμός και συλλογική προσπάθεια, τότε όλοι θα επικέντρωναν τις ενέργειες τους στην επίλυση των προβλημάτων αντί να προσπαθούν απλά να αποδείξουν ότι υπάρχουν. Το γεγονός ότι πολλοί αγνοούν τις στατιστικές που συντάσσει η Στατιστική Υπηρεσία δεν την καθιστά και υπεύθυνη. Αυτό βγάζει στην επιφάνεια ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα, ότι δηλαδή καταδεικνύει πόσο ανεπαρκείς είναι οι προσπάθειες της πολιτείας και των εμπλεκομένων φορέων για να επιλύσουν στην ουσία τους τα προβλήματα της τουριστικής βιομηχανίας.

Του Αντώνη Α. Έλληνα