Πολιτική με αξίες
02/01/2012
Οι αξίες έχουν αξία στην πολιτική. Μας δίνουν πυξίδα που καθοδηγεί την πολιτική διαδικασία στο να ανοίγει δρόμους με προοπτική.
Οι αξίες δεν λύνουν προβλήματα. Καθοδηγούν όμως τις επιλογές μας, προσφέρουν κατεύθυνση μέσα από τα μεγάλα ηθικά διλήμματα, καθορίζουν σε τι κόσμο ζούμε και τι κόσμο αφήνουμε στα παιδιά μας. Ρυθμίζουν την κοινωνική οργάνωση και δίνουν στίγμα στους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κάθε οργανωμένη συμβίωση στηρίζεται σε αξίες και η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία αναγνωρίζει την τεράστια σημασία τους. Αυτό φαίνεται το έχουμε ξεχάσει.
Πολιτική χωρίς αξίες εκφυλίζεται σε μια αδιέξοδη διαδικασία τακτικισμών επιδίωξης της εξουσίας. Παραδινόμαστε στις ηδονές του κομματισμού, συνδικαλισμού, ερασιτεχνισμού, αναβλητικότητας και ακατάσχετου εντυπωσιασμού. Τελικά αποσυρόμαστε: στις δημοτικές εκλογές είχαμε 39% αποχές. Κινδυνεύουμε να έχουμε σε ένα χρόνο πρόεδρο του 30 και μισό. Δηλαδή, το 50%+1 του 61% αυτών που ψηφίζουν. Καταθλιπτική προοπτική!
Τον κόσμο μας όμως εμείς τον φτιάχνουμε. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε νοοτροπίες για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Το φυσικό αέριο δεν είναι από μηχανής θεός. Ως λαός δεν μας αρκεί «φυσικό αέριο και ριάλιτι TV», για να παραφράσω την προσφιλή φράση «άρτος και θεάματα» των παρακμιακών αυτοκρατόρων της Ρώμης. «Ένας λαός που αξιολογεί τα προνόμια του πιο ψηλά από τις αξίες του, σύντομα χάνει και τα δύο», υπέδειξε εύστοχα ο αρχηγός των συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Αϊζενχάουερ. Μέσα στον ενθουσιασμό για την ανακάλυψη φυσικού αερίου να θυμόμαστε αυτά τα λόγια. Αλλιώς θα χάσουμε το φυσικό αέριο όπως χάσαμε τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό Βασιλικού.
Ποιες αξίες μας καθοδηγούν σε δρόμους με προοπτική; Ο πατριωτισμός, η υπευθυνότητα, ο επαγγελματισμός, η αυτοπεποίθηση, η ασυμβίβαστη αγάπη για την αλήθεια.
Πατριωτισμός. Η αγάπη για την πατρίδα εξαρτάται από την εκτίμηση που έχουμε για την πατρίδα μας. Όμως πατρίδα είμαστε εμείς. Φιλοπατρία επομένως είναι η αυτοεκτίμηση που έχουμε για την κοινωνία μας, τα επιτεύγματα της, τις προοπτικές της. Όπως το έθεσε ο Νέλσον Μαντέλα: «Ο νέος πατριωτισμός και το αίσθημα υπερηφάνειας, προκύπτουν όχι μόνο από την καρδιά μας αλλά και από την πρόοδο που κάνουμε για όλους τους κατοίκους της χώρας».
Σε καιρό πολέμου πατριωτισμός είναι η αυτοθυσία. Σήμερα όμως δεν αρκούν οι ανέξοδες εκφράσεις πατριωτισμού. Πατριωτισμός είναι να αναδείξουμε το Κοινοβούλιο μας ως το μέρος όπου τα εθνικά θέματα λύνονται για χάρη του κοινού καλού και όχι προς όφελος πολιτικών τακτικισμών, ιδεολογικών δογματισμών ή δειλία μπροστά από το πολιτικό κόστος. Πατριωτισμός είναι ο σεβασμός των θεσμών προς τον πολίτη και του πολίτη προς τους θεσμούς. Είναι το υψηλό αίσθημα ευθύνης της εκτελεστικής εξουσίας μπροστά στην εμπιστοσύνη με την οποία ο λαός την περιβάλλει όταν της αναθέτει την αρχηγία κράτους και κυβέρνησης.
Τι σημαίνουν αυτά για τον καθένα μας; Πατριώτης είναι όποιος γνήσια μετέχει στα κοινά, όχι όποιος προσβλέπει διορισμό στο δημόσιο από το κόμμα που στηρίζει. Πατριωτισμός είναι να δραστηριοποιούμαστε πολιτικά στον ελεύθερο μας χρόνο, όχι εις βάρος των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων. Δεν είναι πατριωτισμός να διαμαρτύρεται ο φοιτητής για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους φεύγοντας από το μάθημα --είναι φυγοπονία. Ο δάσκαλος που απέχει από τις σχολικές γιορτές διαμαρτυρόμενος για τα οικονομικά μέτρα δεν δείχνει πατριωτισμό -- αποκαλύπτει εγωισμό. «Πατριώτης είναι ο δαπανώμενος δάσκαλος, ο ακέραιος λειτουργός, ο γρηγορών ιατρός. Πατριώτης είναι όποιος οξύνει την ευαισθησία και την κριτική μας σκέψη, όποιος εκφέρει λόγο ελευθεροποιό, ήθος ρήξης και σύγκρουσης με ο,τιδήποτε εξαθλιώνει τη ζωή» παρατηρεί ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Σταύρος Φωτίου. Αυτά πρέπει να αναγνωρίσουμε για να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο αίσθημα πατριωτισμού που να τιμά «με έργα και όχι με λόγια» την πατρίδα μας.
Υπευθυνότητα. Αναλαμβάνω ευθύνη για το αποτέλεσμα όχι μόνο των δικών μου πράξεων και παραλείψεων αλλά και των συνεργατών μου. Η περιχαράκωση του αδύνατου «εγώ» με το ισχυρό «εμείς» συνεπάγεται διεύρυνση της υπευθυνότητας. Αλλιώς το «εμείς» είναι όσο ισχυρό όσο και ο πιο αδύναμος κρίκος. Δεν είμαι όμως μόνο υπεύθυνος για τα καθήκοντα που μου έχουν ανατεθεί. Ένα υψηλό αίσθημα υπευθυνότητας με ωθεί να βλέπω τις ευκαιρίες που εμφανίζονται ως καθήκον. «Η υπευθυνότητα είναι ανάλογη με το μέγεθος της ευκαιρίας» αναγνωρίζει ο εκ των πρωτεργατών της Κοινωνίας των Εθνών Γούντροου Γουίλσον.
Επαγγελματισμός. Δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό σε ότι κάνουμε. Δίνουμε περισσότερο από ότι αναμένεται από εμάς, όχι απλώς τα λιγότερα απαραίτητα. Ασχολούμαστε προσεκτικά με όλες τις διαστάσεις του έργου καιαποκτούμε τις αναγκαίες δεξιότητες. Εστιαζόμαστε στο καθήκον, δεν αποπροσανατολιζόμαστε. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και τα διορθώνουμε, δεν τα κρύβουμε. Επαγγελματισμός σημαίνει να βάζουμε τη σχέση υπεράνω του προσωπικού συμφέροντος. Η σχέση είναι το «εμείς», το προσωπικό συμφέρον είναι το «εγώ». Ο επαγγελματισμός δημιουργεί εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του κοινωνικού συνόλου και ενισχύει το «εμείς».
Αυτοπεποίθηση.Ο επαγγελματισμός οδηγεί σε επιτυχίες και βελτιώνει την αυτοπεποίθησή μας. Εγκαταλείπουμε έτσι την αναβλητικότητα που καταλήγει σε απραξία. Αν το περιβάλλον είναι σταθερό και η υφιστάμενη κατάσταση ικανοποιητική τότε η αναβλητικότητα δεν προκαλεί μεγάλο κακό. Σε ένα δυναμικό περιβάλλον αναταραχών όμως, η αδράνεια είναι επικίνδυνη. Οδηγεί σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καταλήγει σε αδιέξοδα.Για να αντιμετωπίσουμε τις αναταραχές ως μια σειρά ευκαιριών απαιτείται σχεδιασμός για να παίρνουμε πρωτοβουλίες την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτό απαιτεί ένα ισχυρό αίσθημα αυτοπεποίθησης στο οποίο πρέπει να αποδώσουμε σημασία. Η αυτοπεποίθηση όμως δεν είναι μόνο θέμα αυτογνωσίας. Απαιτεί εμπειρογνωμοσύνη, αξιοπιστία και δημιουργία θεσμών.
Αλήθεια.Το οφείλουμε στην πατρίδα μας να λέμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε και όχι όπως θα μας κάνουν αρεστούς. Πατριώτης είναι όποιος λέει όχι μόνο τη βολική αλήθεια αλλά όλη την αλήθεια.
Στις 18 Δεκεμβρίου πέθανε ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος πρόεδρος της Τσεχίας ΒάτσλαφΧάβελ. Η κηδεία του πέρασε απαρατήρητη στην χώρα μας. Και όμως ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας θεατρικός συγγραφέας «διακινδύνευσε τα πάντα για να ζει στην αλήθεια». Αληθινός με τον εαυτό του και αληθινός με το αυταρχικό καθεστώς που καταπίεζε εκατομμύρια, έδωσε με τα έργα του ελπίδα και θάρρος στους συμπατριώτες του. Το φως της αλήθειας επικράτησε τελικά πάνω στο σκοτάδι της απελπισίας και των ψεμάτων και ένας καινούργιος κόσμος γεννήθηκε στην χώρα του. Ο Χάβελ δεν ήταν μόνος. Ακολούθησε τον δρόμο που άνοιξαν άλλοι μεγάλοι ηγέτες, όπως ο Μαχάντμα Γκάντι στο βιβλίο του «Τα πειράματα μου με την αλήθεια».
Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν μπροστά στο μέγεθος των σημερινών προκλήσεων. Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ, το απαρτχάιντ που ανέτρεψε ο Μαντέλα, την Αγγλική αυτοκρατορία που πολέμησε ο Γκάντι και οι γονείς μας.
Η ανευθυνότητα, ο ερασιτεχνισμός και ο εντυπωσιασμός είναι μεταδοτικές ασθένειες που καταστρέφουν το σώμα της κοινωνίας. Ωστόσο, εξίσου μεταδοτικές είναι η υπευθυνότητα, ο επαγγελματισμός και η αλήθεια. Μπορούν να σώσουν μια κοινωνία. Αν το θελήσουμε πολύ και πολλοί στο χέρι μας είναι να οικοδομήσουμε μια νέα, δημιουργική Κύπρο με σύγχρονες αξίες.
Και εύχομαι όπως το 2012 φέρει υγεία, ευτυχία και δημιουργικότητα σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ και το προσωπικό της Stockwatch!
Ο Σταύρος Α. Ζένιος είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και πρόεδρος των πρυτάνεων των Πανεπιστημίων των Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών.
Οι αξίες δεν λύνουν προβλήματα. Καθοδηγούν όμως τις επιλογές μας, προσφέρουν κατεύθυνση μέσα από τα μεγάλα ηθικά διλήμματα, καθορίζουν σε τι κόσμο ζούμε και τι κόσμο αφήνουμε στα παιδιά μας. Ρυθμίζουν την κοινωνική οργάνωση και δίνουν στίγμα στους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κάθε οργανωμένη συμβίωση στηρίζεται σε αξίες και η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία αναγνωρίζει την τεράστια σημασία τους. Αυτό φαίνεται το έχουμε ξεχάσει.
Πολιτική χωρίς αξίες εκφυλίζεται σε μια αδιέξοδη διαδικασία τακτικισμών επιδίωξης της εξουσίας. Παραδινόμαστε στις ηδονές του κομματισμού, συνδικαλισμού, ερασιτεχνισμού, αναβλητικότητας και ακατάσχετου εντυπωσιασμού. Τελικά αποσυρόμαστε: στις δημοτικές εκλογές είχαμε 39% αποχές. Κινδυνεύουμε να έχουμε σε ένα χρόνο πρόεδρο του 30 και μισό. Δηλαδή, το 50%+1 του 61% αυτών που ψηφίζουν. Καταθλιπτική προοπτική!
Τον κόσμο μας όμως εμείς τον φτιάχνουμε. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε νοοτροπίες για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Το φυσικό αέριο δεν είναι από μηχανής θεός. Ως λαός δεν μας αρκεί «φυσικό αέριο και ριάλιτι TV», για να παραφράσω την προσφιλή φράση «άρτος και θεάματα» των παρακμιακών αυτοκρατόρων της Ρώμης. «Ένας λαός που αξιολογεί τα προνόμια του πιο ψηλά από τις αξίες του, σύντομα χάνει και τα δύο», υπέδειξε εύστοχα ο αρχηγός των συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Αϊζενχάουερ. Μέσα στον ενθουσιασμό για την ανακάλυψη φυσικού αερίου να θυμόμαστε αυτά τα λόγια. Αλλιώς θα χάσουμε το φυσικό αέριο όπως χάσαμε τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό Βασιλικού.
Ποιες αξίες μας καθοδηγούν σε δρόμους με προοπτική; Ο πατριωτισμός, η υπευθυνότητα, ο επαγγελματισμός, η αυτοπεποίθηση, η ασυμβίβαστη αγάπη για την αλήθεια.
Πατριωτισμός. Η αγάπη για την πατρίδα εξαρτάται από την εκτίμηση που έχουμε για την πατρίδα μας. Όμως πατρίδα είμαστε εμείς. Φιλοπατρία επομένως είναι η αυτοεκτίμηση που έχουμε για την κοινωνία μας, τα επιτεύγματα της, τις προοπτικές της. Όπως το έθεσε ο Νέλσον Μαντέλα: «Ο νέος πατριωτισμός και το αίσθημα υπερηφάνειας, προκύπτουν όχι μόνο από την καρδιά μας αλλά και από την πρόοδο που κάνουμε για όλους τους κατοίκους της χώρας».
Σε καιρό πολέμου πατριωτισμός είναι η αυτοθυσία. Σήμερα όμως δεν αρκούν οι ανέξοδες εκφράσεις πατριωτισμού. Πατριωτισμός είναι να αναδείξουμε το Κοινοβούλιο μας ως το μέρος όπου τα εθνικά θέματα λύνονται για χάρη του κοινού καλού και όχι προς όφελος πολιτικών τακτικισμών, ιδεολογικών δογματισμών ή δειλία μπροστά από το πολιτικό κόστος. Πατριωτισμός είναι ο σεβασμός των θεσμών προς τον πολίτη και του πολίτη προς τους θεσμούς. Είναι το υψηλό αίσθημα ευθύνης της εκτελεστικής εξουσίας μπροστά στην εμπιστοσύνη με την οποία ο λαός την περιβάλλει όταν της αναθέτει την αρχηγία κράτους και κυβέρνησης.
Τι σημαίνουν αυτά για τον καθένα μας; Πατριώτης είναι όποιος γνήσια μετέχει στα κοινά, όχι όποιος προσβλέπει διορισμό στο δημόσιο από το κόμμα που στηρίζει. Πατριωτισμός είναι να δραστηριοποιούμαστε πολιτικά στον ελεύθερο μας χρόνο, όχι εις βάρος των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων. Δεν είναι πατριωτισμός να διαμαρτύρεται ο φοιτητής για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους φεύγοντας από το μάθημα --είναι φυγοπονία. Ο δάσκαλος που απέχει από τις σχολικές γιορτές διαμαρτυρόμενος για τα οικονομικά μέτρα δεν δείχνει πατριωτισμό -- αποκαλύπτει εγωισμό. «Πατριώτης είναι ο δαπανώμενος δάσκαλος, ο ακέραιος λειτουργός, ο γρηγορών ιατρός. Πατριώτης είναι όποιος οξύνει την ευαισθησία και την κριτική μας σκέψη, όποιος εκφέρει λόγο ελευθεροποιό, ήθος ρήξης και σύγκρουσης με ο,τιδήποτε εξαθλιώνει τη ζωή» παρατηρεί ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Σταύρος Φωτίου. Αυτά πρέπει να αναγνωρίσουμε για να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο αίσθημα πατριωτισμού που να τιμά «με έργα και όχι με λόγια» την πατρίδα μας.
Υπευθυνότητα. Αναλαμβάνω ευθύνη για το αποτέλεσμα όχι μόνο των δικών μου πράξεων και παραλείψεων αλλά και των συνεργατών μου. Η περιχαράκωση του αδύνατου «εγώ» με το ισχυρό «εμείς» συνεπάγεται διεύρυνση της υπευθυνότητας. Αλλιώς το «εμείς» είναι όσο ισχυρό όσο και ο πιο αδύναμος κρίκος. Δεν είμαι όμως μόνο υπεύθυνος για τα καθήκοντα που μου έχουν ανατεθεί. Ένα υψηλό αίσθημα υπευθυνότητας με ωθεί να βλέπω τις ευκαιρίες που εμφανίζονται ως καθήκον. «Η υπευθυνότητα είναι ανάλογη με το μέγεθος της ευκαιρίας» αναγνωρίζει ο εκ των πρωτεργατών της Κοινωνίας των Εθνών Γούντροου Γουίλσον.
Επαγγελματισμός. Δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό σε ότι κάνουμε. Δίνουμε περισσότερο από ότι αναμένεται από εμάς, όχι απλώς τα λιγότερα απαραίτητα. Ασχολούμαστε προσεκτικά με όλες τις διαστάσεις του έργου καιαποκτούμε τις αναγκαίες δεξιότητες. Εστιαζόμαστε στο καθήκον, δεν αποπροσανατολιζόμαστε. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και τα διορθώνουμε, δεν τα κρύβουμε. Επαγγελματισμός σημαίνει να βάζουμε τη σχέση υπεράνω του προσωπικού συμφέροντος. Η σχέση είναι το «εμείς», το προσωπικό συμφέρον είναι το «εγώ». Ο επαγγελματισμός δημιουργεί εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του κοινωνικού συνόλου και ενισχύει το «εμείς».
Αυτοπεποίθηση.Ο επαγγελματισμός οδηγεί σε επιτυχίες και βελτιώνει την αυτοπεποίθησή μας. Εγκαταλείπουμε έτσι την αναβλητικότητα που καταλήγει σε απραξία. Αν το περιβάλλον είναι σταθερό και η υφιστάμενη κατάσταση ικανοποιητική τότε η αναβλητικότητα δεν προκαλεί μεγάλο κακό. Σε ένα δυναμικό περιβάλλον αναταραχών όμως, η αδράνεια είναι επικίνδυνη. Οδηγεί σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, καταλήγει σε αδιέξοδα.Για να αντιμετωπίσουμε τις αναταραχές ως μια σειρά ευκαιριών απαιτείται σχεδιασμός για να παίρνουμε πρωτοβουλίες την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτό απαιτεί ένα ισχυρό αίσθημα αυτοπεποίθησης στο οποίο πρέπει να αποδώσουμε σημασία. Η αυτοπεποίθηση όμως δεν είναι μόνο θέμα αυτογνωσίας. Απαιτεί εμπειρογνωμοσύνη, αξιοπιστία και δημιουργία θεσμών.
Αλήθεια.Το οφείλουμε στην πατρίδα μας να λέμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε και όχι όπως θα μας κάνουν αρεστούς. Πατριώτης είναι όποιος λέει όχι μόνο τη βολική αλήθεια αλλά όλη την αλήθεια.
Στις 18 Δεκεμβρίου πέθανε ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος πρόεδρος της Τσεχίας ΒάτσλαφΧάβελ. Η κηδεία του πέρασε απαρατήρητη στην χώρα μας. Και όμως ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας θεατρικός συγγραφέας «διακινδύνευσε τα πάντα για να ζει στην αλήθεια». Αληθινός με τον εαυτό του και αληθινός με το αυταρχικό καθεστώς που καταπίεζε εκατομμύρια, έδωσε με τα έργα του ελπίδα και θάρρος στους συμπατριώτες του. Το φως της αλήθειας επικράτησε τελικά πάνω στο σκοτάδι της απελπισίας και των ψεμάτων και ένας καινούργιος κόσμος γεννήθηκε στην χώρα του. Ο Χάβελ δεν ήταν μόνος. Ακολούθησε τον δρόμο που άνοιξαν άλλοι μεγάλοι ηγέτες, όπως ο Μαχάντμα Γκάντι στο βιβλίο του «Τα πειράματα μου με την αλήθεια».
Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν μπροστά στο μέγεθος των σημερινών προκλήσεων. Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ, το απαρτχάιντ που ανέτρεψε ο Μαντέλα, την Αγγλική αυτοκρατορία που πολέμησε ο Γκάντι και οι γονείς μας.
Η ανευθυνότητα, ο ερασιτεχνισμός και ο εντυπωσιασμός είναι μεταδοτικές ασθένειες που καταστρέφουν το σώμα της κοινωνίας. Ωστόσο, εξίσου μεταδοτικές είναι η υπευθυνότητα, ο επαγγελματισμός και η αλήθεια. Μπορούν να σώσουν μια κοινωνία. Αν το θελήσουμε πολύ και πολλοί στο χέρι μας είναι να οικοδομήσουμε μια νέα, δημιουργική Κύπρο με σύγχρονες αξίες.
Και εύχομαι όπως το 2012 φέρει υγεία, ευτυχία και δημιουργικότητα σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ και το προσωπικό της Stockwatch!
Ο Σταύρος Α. Ζένιος είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και πρόεδρος των πρυτάνεων των Πανεπιστημίων των Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών.
44 σχόλια
on 02/01/2012
Εξαιρετικές παρατηρήσεις. Θα έλεγα πως μια άλλη αξία, που καλύπτεται εν μέρει από την "αλήθεια", είναι ο ορθός λόγος. Καλή χρονιά.
on 02/01/2012
Αληθινός με τον εαυτό του και αληθινός με το αυταρχικό καθεστώς που καταπίεζε εκατομμύρια, έδωσε με τα έργα του ελπίδα και θάρρος στους συμπατριώτες του. Το φως της αλήθειας επικράτησε τελικά πάνω στο σκοτάδι της απελπισίας και των ψεμάτων και ένας καινούργιος κόσμος γεννήθηκε στην χώρα του. ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ "ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΟ" ΚΟΣΜΟ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΤΡΓΗΘΕΙ ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΛΠ ΚΛΠ... ΑΥΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ Ή ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ; ΑΝΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΩΣ ΠΡΥΤΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΜΙΑ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. ΑΛΛΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ… ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ
on 04/01/2012
Είναι πραγματικά αστείο να συγκρίνεται το πρώην δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς και η ΠΛΗΡΗΣ καταπάτηση ΟΛΩΝ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας, με τις όποιες φυσιολογικές ατέλειες του σύγχρονου δημοκρατικού καθεστώτος, το οποίο αναπτύσσεται και βελτιώνεται σταδιακά και παρόλο που δεν παύει και δεν θα πάψει ποτέ να έχει και προβλήματα, εντούτοις αποτελεί το καλύτερο υπαρκτό σύστημα διακυβέρνησης.
Το να επικρίνεται ο κ. Ζένιος γιατί δεν εξίσωσε (η ακόμα χειρότερα γιατί δεν θεώρησε χειρότερο) το σημερινό δημοκρατικό καθεστώς με το πρώην κομμουνιστικό, δεν είναι απλά άστοχο αλλά και γελείο.
Το να επικρίνεται ο κ. Ζένιος γιατί δεν εξίσωσε (η ακόμα χειρότερα γιατί δεν θεώρησε χειρότερο) το σημερινό δημοκρατικό καθεστώς με το πρώην κομμουνιστικό, δεν είναι απλά άστοχο αλλά και γελείο.
on 02/01/2012
Mr Zenios’ list of five principles is good but incomplete. Victorian England largely adhered to his five principles, yet it was an unjust and undemocratic society.
Mahatma Ghandi was committed not only to truth but also to social justice and direct democracy. Ghandi fought for social and economic equality, as well as for political rights for his countrymen. He was also deeply committed to non-violence and vegetarianism but I will not dwell on these.
Let me also highlight another inconsistency. The view that Soviet Russia was an evil empire, which Mr Zenios tries to portray, was not shared by Mr Mandela nor by the Mahatma.
In fact, the Soviet Union, as well as Cuba, assisted the anti-apartheid struggle in South Africa, as it also assisted the development of India.
Mahatma Ghandi was committed not only to truth but also to social justice and direct democracy. Ghandi fought for social and economic equality, as well as for political rights for his countrymen. He was also deeply committed to non-violence and vegetarianism but I will not dwell on these.
Let me also highlight another inconsistency. The view that Soviet Russia was an evil empire, which Mr Zenios tries to portray, was not shared by Mr Mandela nor by the Mahatma.
In fact, the Soviet Union, as well as Cuba, assisted the anti-apartheid struggle in South Africa, as it also assisted the development of India.
on 04/01/2012
Ναι, σίγουρα, δεν ήταν evil empire η Σοβιετική Ρωσία, ήταν ...Angel Empire! Και ασφαλώς, μεταξύ πολλών άλλων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας αλλά και η συνεχής εξολόθρευση των αντιφρονούντων μέχρι την πτώση της αγγελικής αυτής αυτοκρατορίας, εξυπηρετούσαν, τι άλλο, από την ...κατάργηση της δουλίας στη Ν.Αφρική και την ανάπτυξη της Ινδίας.
ΥΓ:Ωστε και το καθεστώς της Κούβας βοήθησε τον αγώνα για κατάργηση της δουλίας στη Ν. Αφρική και στην ανάπτυξη της Ινδίας. Πολύ συγκινητικό όντως. Φαίνεται όμως πως κάνοντας αυτό η Κούβα ξέχασε να καταργήσει την υποδούλωση του ίδιου του κουβανικού λαού στο καθεστώς καθώς και την ανάπτυξη της ίδιας της Κούβας.
ΥΓ:Ωστε και το καθεστώς της Κούβας βοήθησε τον αγώνα για κατάργηση της δουλίας στη Ν. Αφρική και στην ανάπτυξη της Ινδίας. Πολύ συγκινητικό όντως. Φαίνεται όμως πως κάνοντας αυτό η Κούβα ξέχασε να καταργήσει την υποδούλωση του ίδιου του κουβανικού λαού στο καθεστώς καθώς και την ανάπτυξη της ίδιας της Κούβας.
on 02/01/2012
Δεν θα διαφωνήσω ούτε κατα ένα γιώτα με τον κ.καθηγητή.Ομως είμαι πολύ απαισιόδοξη στο κατά πόσον θα αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα.Προ ημερών,σχολιάζοντας κάποιο άρθρο σ'αυτό το blog,'τόλμησα' να ανφέρω κάτι για το Μαρί,για να με ειρωνευτεί κάποιος,ότι το θέμα έχει 'εξαντληθεί'.Λες και πέρασαν κάποια χρόνια απο τότε.Τώρα της μόδας είναι το φυσικό αέριο,που να ασχολούμαστε με εθνικές τραγωδίες.Δυστυχώς αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.Χρόνια πολλά!
on 02/01/2012
Συμφωνώ απόλυτα με τον Ανώνυμο. Ωραία τα λόγια αλλά οι πραγματικότητες μας διαψεύδουν καθημερινά. Αλήθειες... Προχθές ένας κοινοτικός εργαζόμενος πέθανε από τις αναθυμιάσεις γιατί άναψε φωτιά να ζεσταθεί σε ένα δωμάτιο που δεν είχε ρεύμα, νερό, τα απαραίτητα για την υγιεινή του, ενώ για κρεββάτι είχε ένα καναπέ. 38 χρονών, μπορεί να είχε και οικογένεια στη χώρα του. Η είδηση πέρασε στο ντούκου και ο άνθρωπος στα αζήτητα.
Ο ΕΠΑΓΓΕΛΑΜΤΙΣΜΟΣ κάποιων εργοδοτών προφανώς δεν επέτρεψε στον κοινοτικό να μπορεί να ζήσει πιο ανθρώπινα.
Η αυτοπεποίθηση που φέρνει ο επαγγελματισμός οδηγεί κάποιους στην ασυδοσία, όπως αυτούς που ελέγχουν τις αγορές. Μετά που κατέστρεψαν τις οικονομίες όλων σχεδόν των κρατών τώρα επανέρχονται με τον μανδία του πολιτικού για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Παλαιότερα ήταν δερβέναγες των μεγάλων οίκων σήμερα αναλαμβάνουν θέσεις κλειδιά στα πολιτικά πόστα της Ε.Ε. Εκατομμύρια έχασαν τη δουλειά τους, οι σοφοί εφεύραν τη νέα μέοθοδο εργοδότησης «προσωπικά συμβόλαια» και ο κόσμος βλέπει με τρόμο ένα αβέβαιο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Για κάποιους είναι ανάθεμα ένας εργαζόμενος να πληρώνεται καλά για να μπορεί να ζει καλά!
Μαζεύτηκαν τα δισεκατομμύρια σε μερικά χέρια και αυτό είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αξίες, επαγγελματισμός και πατριωτισμός.
Ο ΕΠΑΓΓΕΛΑΜΤΙΣΜΟΣ κάποιων εργοδοτών προφανώς δεν επέτρεψε στον κοινοτικό να μπορεί να ζήσει πιο ανθρώπινα.
Η αυτοπεποίθηση που φέρνει ο επαγγελματισμός οδηγεί κάποιους στην ασυδοσία, όπως αυτούς που ελέγχουν τις αγορές. Μετά που κατέστρεψαν τις οικονομίες όλων σχεδόν των κρατών τώρα επανέρχονται με τον μανδία του πολιτικού για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Παλαιότερα ήταν δερβέναγες των μεγάλων οίκων σήμερα αναλαμβάνουν θέσεις κλειδιά στα πολιτικά πόστα της Ε.Ε. Εκατομμύρια έχασαν τη δουλειά τους, οι σοφοί εφεύραν τη νέα μέοθοδο εργοδότησης «προσωπικά συμβόλαια» και ο κόσμος βλέπει με τρόμο ένα αβέβαιο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Για κάποιους είναι ανάθεμα ένας εργαζόμενος να πληρώνεται καλά για να μπορεί να ζει καλά!
Μαζεύτηκαν τα δισεκατομμύρια σε μερικά χέρια και αυτό είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αξίες, επαγγελματισμός και πατριωτισμός.
on 04/01/2012
Δημοκρατία athina θα είναι λοιπόν να καταργήσουμε την...δημοκρατία, να ανακυρήξουμε κομμουνιστικό καθεστώς και να πάρει το ΑΚΕΛ "τα δισεκατομμύρια που μαζεύτηκαν σε μερικά χέρια" και να τα διαχειριστεί σωστά, όπως ακριβώς σωστά διαχειρίστηκε και το δημοσιονομικό πλεόνασμα που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση.
on 03/01/2012
Ισως αρχικά η καταδίωξη της καταξίωσης μέσω της οικονομικής επιτυχίας να έχει φθείρει το λίκνο των αξιών δηλαδή την οικογένεια. Οι επαγγελματικές αξίες που αναφέρονται στο άρθρο πηγάζουν από εκείνες που αναδεικνύουν τον άνθρωπο σε ανώτερο ον και που ξεκινούν από το σπίτι, την εστία: αλτρουισμός, εντιμότητα, αγάπη για την πατρίδα (για τα κοινά, δε μιλάμε για φαντικό εθνικισμό), αγάπη για τον άνθρωπο και τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου και της ανθρώπινης ψυχής. Χτίζουμε σε αυτές και γινόμαστε σωστοί άνθρωποι και ενεργά μέλη μιας κοινωνίας που διαρκώς βελτιώνεται και προάγει τις αξίες που συντηρούν τη βελτίωση σε έναν ενάρετο κύκλο. Στη σημερινή πραγματικότητα έχουμε φθείρει τις βασικές αξίες, παραμελώντας τη μόρφωση των παιδιών μας (δε μιλώ για τα πτυχία) και αντικαθιστώντας τον ποιοτικό χρόνο που περνάμε μαζί τους και το δημιουργικό διάλογο με παιχνιδοκονσόλες και αμέτρητα κανάλια στην καλωδιακή. Ρωτήστε πόσα παιδιά ξέρουν το χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων που αλλάζει μορφές χρησιμοποιώντας το ρολόι του και μετά ρωτήστε ποιός άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ήπιε κώνειο. Δε νομίζω να εκπλήξει η κατανομή. Τώρα βλέπουμε να καταρρέει η νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργήσαμε και το ηθικό υπόβαθρο των νέων που αφήσαμε εκτεθειμένους ίσως να μην έχει κτιστεί με βάσει τις αξίες που θα έπρεπε ώστε να αντέξει στη δοκιμασία. Ισως βλέπουμε ήδη έναν εκφυλισμό του ανθρωπισμού που οδηγεί ολοένα και πιο εγωιστικά στις ανάγκες που βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας με κίνδυνο να εισέλθουμε σε ένα φαύλο κύκλο που θα μας απομακρύνει ολοένα και περισσότερο από τις αξίες που με τόσο κόπο αναδείξαμε. Είναι καιρός οι σκεπτόμενοι, ενεργά, να αποτρέψουν μια νέα παρατεταμένη σκοτεινή εποχή. Η Αναγέννηση είναι ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονός. Ας ελαχιστοποιήσουμε την μεσο-περίοδο.
on 03/01/2012
Οι ανθρωποι είναι φτιαγμένοι για να αγαπιούντια και τα πράγματα είναι φτιαγμένα για να χρησιμοποιούνται.
Τελικά η ΣΥΓΧΥΣΗ σ' αυτόν το κόσμο είναι ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται και τα ΠΡΑΓΜΑΤΑ αγαπιούνται
Τελικά η ΣΥΓΧΥΣΗ σ' αυτόν το κόσμο είναι ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται και τα ΠΡΑΓΜΑΤΑ αγαπιούνται
on 03/01/2012
Νομίζω,ότι ο Vegetarian και η Athina θα ήταν πιό πειστικοί,αν δήλωναν ξεκάθαρα ότι νοσταλγούν την αναβίωση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης.Τουλάχιστον,σου λένε,η ανεργία εκεί,ήταν μηδενική και ο κόσμος δεν πέθαινε από την πείνα και το κρύο όπως ο κοινοτικός εργάτης στη καπιταλιστική Κύπρο, υπό τον πρόεδρο Χριστόφια.
on 03/01/2012
Αχ ρε Αθηνά αυτό κατάλαβες; Δεν μίλησα για καμιά κυβέρνηση και για κανένα Πρόεδρο και δεν νοστάλγησα κανένα καθεστώς, εξάλλου δεν έζησα, ούτε σπούδασα εκεί για να τα γνωρίζω.
Απλώς άφησα να εννοηθεί η απληστία και ο εγωκεντρισμός που κυριεύει τους ανθρώπους τη σημερινή εποχή. Δίνουμε σημασία στα μικρά και ασήμαντα και παραγνωρίζουμε ανθρώπινες αξίες και ηθική. Ανθρωποι δεν είναι μόνο οι Κύπριοι, οι επιφανείς και όσοι γουστάρουμε αλλά όλοι.
Απλώς άφησα να εννοηθεί η απληστία και ο εγωκεντρισμός που κυριεύει τους ανθρώπους τη σημερινή εποχή. Δίνουμε σημασία στα μικρά και ασήμαντα και παραγνωρίζουμε ανθρώπινες αξίες και ηθική. Ανθρωποι δεν είναι μόνο οι Κύπριοι, οι επιφανείς και όσοι γουστάρουμε αλλά όλοι.
on 03/01/2012
Μα είπε κανένας ότι άνθρωποι είναι μόνο οι Κύπριοι Athina μου; Αλλά γιατί μας το αναφέρεις σχολιάζοντας το άρθρο του κ.Ζένιου;Eίναι άξιον απορίας.Τώρα σχετικά με τη Σοβ.Ενωση,περισσότερο αναφερόμουνα στο Vegetarian που δεν έκρυψε τα αισθήματά του για τέτοιου τύπου καθεστώτα.Οπως και ο Αnonymous που ξεσπάθωσε κατά του κ.Ζένιου,γιατί τόλμησε να εξυμνήσει τον Χάβελ και την Ανοιξη της Πράγας.Το σίγουρο είναι ότι τα Σοβιετικά τανκς μοιάζουν με τους οδοστρωτήρες,και ο νοών νοείτω.
on 04/01/2012
αθηνά
που είδες αισθήματα; εκείνο που ήθελα να δείξω ήταν οι αντιφάσεις στο άρθρο του κ. Ζένιου. Γιά τον Μαντέλα το "αυταρχικό καθεστώς¨" της πρώην Σοβιετικής Ενωσης - όπως και της Κούβας - ήταν η σανίδα σωτηρίας του αφρικανικού λαού. Ο Μαντέλα ήταν αριστερός αν όχι και κομμουνιστής, αυτό όμως αποφεύγει να το αναφέρει ο κ. Ζένιος όταν μας λεει
"Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ, το απαρτχάιντ που ανέτρεψε ο Μαντέλα"
που είδες αισθήματα; εκείνο που ήθελα να δείξω ήταν οι αντιφάσεις στο άρθρο του κ. Ζένιου. Γιά τον Μαντέλα το "αυταρχικό καθεστώς¨" της πρώην Σοβιετικής Ενωσης - όπως και της Κούβας - ήταν η σανίδα σωτηρίας του αφρικανικού λαού. Ο Μαντέλα ήταν αριστερός αν όχι και κομμουνιστής, αυτό όμως αποφεύγει να το αναφέρει ο κ. Ζένιος όταν μας λεει
"Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ, το απαρτχάιντ που ανέτρεψε ο Μαντέλα"
on 04/01/2012
"δεν νοστάλγησα κανένα καθεστώς, εξάλλου δεν έζησα, ούτε σπούδασα εκεί για να τα γνωρίζω."
Καλά ρε Athina, για "να γνωρίζεις" τι γινόταν σε εκείνο το καθεστώς έπρεπε να ζήσεις και να σπουδάσεις στην Σοβιετική Ένωση? Δεν ξέρεις δηλαδή τι γινόταν εκεί???
Μήπως επίσης έπρεπε να ζούσες και να σπόυδαζες στην χιτλερική Γερμανία του 40 για να γνωρίζεις σήμερα τι γινόταν εκεί? Η μήπως και για την ύπαρξη του Άουσβιτς θα πρέπει να αμφιβάλουμε επειδή δεν έτυχε να περάσουμε προσωπικά από τα κρεματόρια???
Καλά ρε Athina, για "να γνωρίζεις" τι γινόταν σε εκείνο το καθεστώς έπρεπε να ζήσεις και να σπουδάσεις στην Σοβιετική Ένωση? Δεν ξέρεις δηλαδή τι γινόταν εκεί???
Μήπως επίσης έπρεπε να ζούσες και να σπόυδαζες στην χιτλερική Γερμανία του 40 για να γνωρίζεις σήμερα τι γινόταν εκεί? Η μήπως και για την ύπαρξη του Άουσβιτς θα πρέπει να αμφιβάλουμε επειδή δεν έτυχε να περάσουμε προσωπικά από τα κρεματόρια???
on 03/01/2012
Το πρώτο πράγμα που πρέπει, κατά την άποψη μου, να επισημάνουμε, είναι ότι το άρθρο δίνει ερμηνεία σε πέντε υποκειμενικούς όρους: Πατριωτισμός, υπευθυνότητα, αυτοπεποίθηση, αλήθεια, επαγγελματισμός.
Για παράδειγμα συμφωνώ με τον κ. Ζένιο ότι πατριωτισμός σημαίνει αυτοθυσία και γνήσια συμμετοχή στα κοινά. Όπως επισημαίνει όμως και η Athina, στη κοινωνία που ζούμε υπάρχουν και άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, όπως η περίπτωση του κοινοτικού που ξεψύχησε από αναθυμιάσεις γιατί άναψε φωτιά να ζεσταθεί σε ένα δωμάτιο που δεν είχε ρεύμα, νερό, τα απαραίτητα για την υγιεινή του. Ήταν και ο κοινοτικός μέρος της κοινωνίας. Ποιος ήταν ο πατριωτισμός του εργοδότη του, αλλά και της κοινωνίας; Ο άνθρωπος αυτός ζούσε σε άθλιες συνθήκες, πέθανε αβοήθητος και η είδηση πέρασε στα πολύ ψηλά γράμματα των εφημερίδων. Ίσος ορισμένοι να διαβάζουν για πρώτη φορά την είδηση σχετικά με το περιστατικό.
Επικρίνει ο κ. Ζένιος τους φοιτητές γιατί κατέρχονται, σε ώρες μαθημάτων, σε διαδηλώσεις κατά της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Εγώ πάλι είμαι ευτυχής, που οι φοιτητές έχουν άποψη και την εκφράζουν. Θα ανησυχούσα πολύ αν σταματούσαν να συμμετέχουν στο κοινό και πιο σημαντικό πρόβλημα της κοινωνίας, εδώ και 38 χρόνια.
Αναφέρεται ο κ. Ζένιος στην αλήθεια και φέρει ως παράδειγμα την περίπτωση του πρώην προέδρου της Τσεχοσλοβακίας και πρώτου προέδρου της Τσεχίας ΒάτσλαφΧάβελ.
Θα φέρω και εγώ ένα παράδειγμα: Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έληξε 2-1. Αυτή είναι η αλήθεια. Ωστόσο αν κάποιος επιχειρήσει να διαβάσει την ανάλυση του συγκεκριμένου αγώνα σε μερικά έντυπα, θα διαπιστώσει ότι κάθε αρθρογράφος δίνει τη δική του ερμηνεία σχετικά με την εξέλιξη του αγώνα. Ο καθένας θα δώσει την υποκειμενική του άποψη.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που διαφωνώ με τον κ. Ζένιο. Παρουσιάζει την άποψη του ως την απόλυτη αλήθεια, χωρίς να λαμβάνει σε καμιά περίπτωση υπόψη την υποκειμενικότητα του.
Για παράδειγμα συμφωνώ με τον κ. Ζένιο ότι πατριωτισμός σημαίνει αυτοθυσία και γνήσια συμμετοχή στα κοινά. Όπως επισημαίνει όμως και η Athina, στη κοινωνία που ζούμε υπάρχουν και άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, όπως η περίπτωση του κοινοτικού που ξεψύχησε από αναθυμιάσεις γιατί άναψε φωτιά να ζεσταθεί σε ένα δωμάτιο που δεν είχε ρεύμα, νερό, τα απαραίτητα για την υγιεινή του. Ήταν και ο κοινοτικός μέρος της κοινωνίας. Ποιος ήταν ο πατριωτισμός του εργοδότη του, αλλά και της κοινωνίας; Ο άνθρωπος αυτός ζούσε σε άθλιες συνθήκες, πέθανε αβοήθητος και η είδηση πέρασε στα πολύ ψηλά γράμματα των εφημερίδων. Ίσος ορισμένοι να διαβάζουν για πρώτη φορά την είδηση σχετικά με το περιστατικό.
Επικρίνει ο κ. Ζένιος τους φοιτητές γιατί κατέρχονται, σε ώρες μαθημάτων, σε διαδηλώσεις κατά της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Εγώ πάλι είμαι ευτυχής, που οι φοιτητές έχουν άποψη και την εκφράζουν. Θα ανησυχούσα πολύ αν σταματούσαν να συμμετέχουν στο κοινό και πιο σημαντικό πρόβλημα της κοινωνίας, εδώ και 38 χρόνια.
Αναφέρεται ο κ. Ζένιος στην αλήθεια και φέρει ως παράδειγμα την περίπτωση του πρώην προέδρου της Τσεχοσλοβακίας και πρώτου προέδρου της Τσεχίας ΒάτσλαφΧάβελ.
Θα φέρω και εγώ ένα παράδειγμα: Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έληξε 2-1. Αυτή είναι η αλήθεια. Ωστόσο αν κάποιος επιχειρήσει να διαβάσει την ανάλυση του συγκεκριμένου αγώνα σε μερικά έντυπα, θα διαπιστώσει ότι κάθε αρθρογράφος δίνει τη δική του ερμηνεία σχετικά με την εξέλιξη του αγώνα. Ο καθένας θα δώσει την υποκειμενική του άποψη.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που διαφωνώ με τον κ. Ζένιο. Παρουσιάζει την άποψη του ως την απόλυτη αλήθεια, χωρίς να λαμβάνει σε καμιά περίπτωση υπόψη την υποκειμενικότητα του.
on 04/01/2012
Δηλαδή Κωνσταντίνο, για να καταλάβουμε όλοι καλύτερα το point σου, υποκειμενική και όχι αντικειμενική αλήθεια είναι και η άποψη που λέει ότι η δημοκρατία ως σύστημα είναι άνώτερη κάθε ήδους ολοκληρωτιμού?
on 03/01/2012
The article by Professor Zenios adds value to all of us.I am sure it is not aimed to cover everything as such an attempt would need pages and pages.The article prompts us to think.Instead what we read in the comments is an effort to critisize the content and indirectly the writter.It would be more beneficial to society in general if the commentators istead came up with their own value adding contributions to the topic of AXIES.
P.S. Do not forget Mari
P.S. Do not forget Mari
on 03/01/2012
Αγαπητέ κ. Ζένιο,
Τα 2 τελευταία άρθρα σας είναι αλληλένδετα. Διαβάζοντας τα, κάποιος καταλαβαίνει τα μεγάλα ελλείμματα που έχουμε σαν πολίτες,σαν κοινωνία και σαν κράτος. Άκρως καταθλιπτικό.
Από μιά άποψη,διαλέξατε την καλύτερη χρονική περίοδο να τα δημοσιεύσετε! Δώρα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Με αυτά που μας λέτε δεν διαφωνώ. Πιστεύω όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι αυτό της ελλειμματικής ηγεσίας. Σε όλα τα μέτωπα.
Είναι άδικο να ρίχνουμε το φταίξιμο στον λαό.
Δυστυχώς, σαν κοινωνία δεν έχουμε αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό, που η ηγεσία να είναι απλώς ο διεκπεραιωτής των κρατικών υποθέσεων. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε χώρες όπως η Νορβηγία,Καναδάς κλπ.
Εμείς είμαστε στο στάδιο που χρειαζόμαστε ακόμη,δυστυχώς,
χαρισματικούς ηγέτες. Αυτό όμως είναι πολύ επικίνδυνο και με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Και τέλος, ο ηγέτης πρέπει να ηγείται, και όχι να είναι ουραγός των λαϊκών αδυναμιών! - όπως συμβαίνει σε εμάς απο το 1960.
Τα 2 τελευταία άρθρα σας είναι αλληλένδετα. Διαβάζοντας τα, κάποιος καταλαβαίνει τα μεγάλα ελλείμματα που έχουμε σαν πολίτες,σαν κοινωνία και σαν κράτος. Άκρως καταθλιπτικό.
Από μιά άποψη,διαλέξατε την καλύτερη χρονική περίοδο να τα δημοσιεύσετε! Δώρα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Με αυτά που μας λέτε δεν διαφωνώ. Πιστεύω όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι αυτό της ελλειμματικής ηγεσίας. Σε όλα τα μέτωπα.
Είναι άδικο να ρίχνουμε το φταίξιμο στον λαό.
Δυστυχώς, σαν κοινωνία δεν έχουμε αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό, που η ηγεσία να είναι απλώς ο διεκπεραιωτής των κρατικών υποθέσεων. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε χώρες όπως η Νορβηγία,Καναδάς κλπ.
Εμείς είμαστε στο στάδιο που χρειαζόμαστε ακόμη,δυστυχώς,
χαρισματικούς ηγέτες. Αυτό όμως είναι πολύ επικίνδυνο και με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Και τέλος, ο ηγέτης πρέπει να ηγείται, και όχι να είναι ουραγός των λαϊκών αδυναμιών! - όπως συμβαίνει σε εμάς απο το 1960.
on 03/01/2012
Αγαπητοί,
η συζήτηση αναδεικνύει κάποια σύγχιση που επικρατεί στα θέματα αξιών. Ενισχύεται επομένωσ η άποψη των "Observer" και "επιλήσμων" για την σημασία να συζητούμε για τις αξίες μας. Αυτός είναι και ο ΣΤΟΧΟΣ του άρθρου...
Πρώτον, πουθενά στο άρθρο μου --ούτε και είναι η βαθύτερη πεποίθηση μου-- οτι επαγγελματισμός και καταξίωση σημαίνουν μόνο οικονομική ευρωστία και θαυμασμό από την κοινωνία. Ο Χάβελ θεατρικός συγγραφέας ήταν, και κλεισμένος στην φυλακή για πολύ καιρό. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει οτι οι οικονομικά επιτυχημένοι είναι ύποπτοι --όπως υπονοεί σχόλιο του «11637» στο προηγούμενο μου άρθρο.
Δεύτερο, συμφωνώ ότι οι αξίες αυτές δεν είναι πλήρεις. Όμως θα τις έβαζα ως βάση της κοινωνικής οργάνωσης, για λόγους που μπορώ να εξηγήσω και εξηγώ στο βιβλίο που ετοιμάζω.
Για παράδειγμα, μια δίκαιη κοινωνία χωρίς μεγάλες ανισότητες ευνοεί ΟΛΟΥΣ --όχι μόνο τους φτωχούς -- όπως δείχνει το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο THE LEVEL SPIRIT. Why greater equality makes societies stronger http://www.amazon.com/Spirit-Level-Equality-Societies-Stronger/dp/1608193411/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1325617058&sr=8-1
Επομένως, συνδυασμός φιλοπατρίας-υπευθυνότητας-αλήθειας (ορθός λόγος όπως το είπε ο "...") μας οδηγούν σε πιο δίκαιη κοινωνία.
Τρίτο, η οικογένεια αποδυναμώνεται λόγω της έλλειψης αξιών υπευθυνότητας προς τους συντρόφους και τα παιδιά μας...Εδώ λείπει από το άρθρο η αξία της αγάπης, αλλά αυτή την αφήνω στην ιδιωτική ζωή του καθενός και όχι στην δημόσια σφαίρα...εδώ μπαίνει ο ρόλος της εκκλησίας με μια σύγχρονη προοπτική...
Τελικά όμως, δεν θα συμφωνήσω με την κριτική κατά του Χάβελ (κατ΄ακρίβεια εναντίον του άρθρου μου είναι η κριτική, αλλά και αυτόν πήρε το βόλι). Η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση στην κοινωνική οργάνωση απέτυχε με το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, εξίσου άσχημα με το σοβιετικό πείραμα είκοσι χρόνια πρίν. Αυτό δεν δικαιολογεί το σοβιετικό πείραμα, ή μειώνει τον αγώνα του Χάβελ. Και η Νότια Αφρική έχει μεγάλα προβλήματα εγκληματικότητας, αλλά μόνο οι πιο εξτρεμιστές δογματικοί ιδεολόγοι συγκρίνουν με την σιδηρά τάξη και ασφάλεια του άπαρτχαιντ.
Αυτή η συζήτηση όμως --και οι ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ορισμένων σχολιαστών οτι ο γράφων συμφωνεί με την σημερινή μορφή κοινωνικής οργάνωσης -- φέρνουν στην επιφάνεια την ανάγκη όπως συζητήσουμε για κάτι ακόμη. Για μια ΑΝΟΙΚΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ πέραν των ιδεολογικών δογματισμών αριστεράς-δεξιάς που να καθοδηγεί την πολιτική διαδικασία στην βάση ΑΞΙΩΝ για το κοινό καλό.
Ουτοπικό? Οχι.
Δύσκολο? ΝΑΙ.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε? ΟΧΙ απόλυτα, όχι πλήρως, αλλά μπορούμε να πλησιάζουμε συνεχώς τους στόχους μας.
Όπως το έθεσε ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε «τα δύσκολα είναι η μοίρα μας».
η συζήτηση αναδεικνύει κάποια σύγχιση που επικρατεί στα θέματα αξιών. Ενισχύεται επομένωσ η άποψη των "Observer" και "επιλήσμων" για την σημασία να συζητούμε για τις αξίες μας. Αυτός είναι και ο ΣΤΟΧΟΣ του άρθρου...
Πρώτον, πουθενά στο άρθρο μου --ούτε και είναι η βαθύτερη πεποίθηση μου-- οτι επαγγελματισμός και καταξίωση σημαίνουν μόνο οικονομική ευρωστία και θαυμασμό από την κοινωνία. Ο Χάβελ θεατρικός συγγραφέας ήταν, και κλεισμένος στην φυλακή για πολύ καιρό. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει οτι οι οικονομικά επιτυχημένοι είναι ύποπτοι --όπως υπονοεί σχόλιο του «11637» στο προηγούμενο μου άρθρο.
Δεύτερο, συμφωνώ ότι οι αξίες αυτές δεν είναι πλήρεις. Όμως θα τις έβαζα ως βάση της κοινωνικής οργάνωσης, για λόγους που μπορώ να εξηγήσω και εξηγώ στο βιβλίο που ετοιμάζω.
Για παράδειγμα, μια δίκαιη κοινωνία χωρίς μεγάλες ανισότητες ευνοεί ΟΛΟΥΣ --όχι μόνο τους φτωχούς -- όπως δείχνει το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο THE LEVEL SPIRIT. Why greater equality makes societies stronger http://www.amazon.com/Spirit-Level-Equality-Societies-Stronger/dp/1608193411/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1325617058&sr=8-1
Επομένως, συνδυασμός φιλοπατρίας-υπευθυνότητας-αλήθειας (ορθός λόγος όπως το είπε ο "...") μας οδηγούν σε πιο δίκαιη κοινωνία.
Τρίτο, η οικογένεια αποδυναμώνεται λόγω της έλλειψης αξιών υπευθυνότητας προς τους συντρόφους και τα παιδιά μας...Εδώ λείπει από το άρθρο η αξία της αγάπης, αλλά αυτή την αφήνω στην ιδιωτική ζωή του καθενός και όχι στην δημόσια σφαίρα...εδώ μπαίνει ο ρόλος της εκκλησίας με μια σύγχρονη προοπτική...
Τελικά όμως, δεν θα συμφωνήσω με την κριτική κατά του Χάβελ (κατ΄ακρίβεια εναντίον του άρθρου μου είναι η κριτική, αλλά και αυτόν πήρε το βόλι). Η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση στην κοινωνική οργάνωση απέτυχε με το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, εξίσου άσχημα με το σοβιετικό πείραμα είκοσι χρόνια πρίν. Αυτό δεν δικαιολογεί το σοβιετικό πείραμα, ή μειώνει τον αγώνα του Χάβελ. Και η Νότια Αφρική έχει μεγάλα προβλήματα εγκληματικότητας, αλλά μόνο οι πιο εξτρεμιστές δογματικοί ιδεολόγοι συγκρίνουν με την σιδηρά τάξη και ασφάλεια του άπαρτχαιντ.
Αυτή η συζήτηση όμως --και οι ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ορισμένων σχολιαστών οτι ο γράφων συμφωνεί με την σημερινή μορφή κοινωνικής οργάνωσης -- φέρνουν στην επιφάνεια την ανάγκη όπως συζητήσουμε για κάτι ακόμη. Για μια ΑΝΟΙΚΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ πέραν των ιδεολογικών δογματισμών αριστεράς-δεξιάς που να καθοδηγεί την πολιτική διαδικασία στην βάση ΑΞΙΩΝ για το κοινό καλό.
Ουτοπικό? Οχι.
Δύσκολο? ΝΑΙ.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε? ΟΧΙ απόλυτα, όχι πλήρως, αλλά μπορούμε να πλησιάζουμε συνεχώς τους στόχους μας.
Όπως το έθεσε ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε «τα δύσκολα είναι η μοίρα μας».
on 04/01/2012
Η σύγχιση που αποκαλύφθηκε και η εμμονή κάποιων να υποψιάζονται ότι ένας προβληματιζόμενος άνθρωπος όπως ο κ. Ζένιος πιο πάνω, μόνο το κομματικό του πιστεύω προπαγανδίζει, δείχνει το βάθος της κατάπτωσης μας. Ας αρχίσουμε από τα βασικά: υπάρχει πατρίδα, ναι ή όχι; Είναι πατρίδα στην ουσία οι πέτρες, οι βράχοι, το νησί ή πολύ περισσότερο οι άνθρωποι, ας τα βάλουμε κάτω ανοιχτά: οι Κυπραίοι; ή μήπως είναι οι Έλληνες, η Ελλάδα; Ή οι Τούρκοι, η Τουρκία; Μήπως η Ευρώπη; Ή όλοι οι άνθρωποι; ή πάλι μόνο οι ομοϊδεάτες ή όμοιοι μας, κομμουνιστές, καπιταλιστές, Χριστιανοί, ορθόδοξοι, μαύροι, άσπροι κλπ; Ή ακόμη σε πιο μοντέρνες ιδεολογίες, όλα τα έμβια όντα, το κύτταρο, το γονίδιο;
Οι ορισμοί λοιπόν ποικίλλουν, αλλά δεν πρέπει να μας συγχίζουν και να μας αποπροσανατολίζουν: Είναι ομόκυκλες έννοιες που σε πολλά σημεία αλληλοτέμνονται, συχνά με το χρόνο μεταβάλλονται και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, συνήθως οδηγεί σε αδιέξοδα και καταστροφή όταν αλληλοσυγχίζονται.
Είναι δυνατό να θελήσει ένας (μια) καπιταλιστής να παλέψει, να θυσιαστεί για να ανταμειφθεί ή να γλυτώσει από κίνδυνο ένας (μια) κομμουνίστρια; (ή το αντίθετο;) Αν δεν είναι δυνατό να συμβεί αυτό, σημαίνει ότι αυτές οι δυο ιδεολογίες, όπου και να βρεθούν μαζί, θα αλληλοτρώγονται και δεν μπορούν να συνθέσουν ένα λαό. Οι έννοιες "πατρίδα", "πατριωτισμός", ενιαίο συμφέρον, "αγώνας", δεν συμπλέκονται. Η διάσπαση, η διχόνοια, το ενδόμυχο μίσος και η έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης/αλληλοεκτίμησης προκύπτουν εξ ανάγκης.
Δυστυχώς αυτό είναι που είχαμε στην Κύπρο και αυτός είναι ο λόγος που οδηγηθήκαμε σε τόσο τραγικά αδιέξοδα. Η κομματοκρατία και οι μηχανισμοί μιας μέχρι την τελευταία βαθμίδα της καθημερινότητας μας (καφενεία, αθλητικές ομάδες, θρησκευτικές οργανώσεις, τραγούδια, διασκεδάσεις, αγοραπωλησίες ακόμη και υπόκοσμος κλπ) καταλήγουσας κοινωνικής δικτύωσης που κρατούσε αιχμάλωτο τον Κύπριο επί πολλά χρόνια, έφερε τον πλήρη αποπροσανατολισμό αξιών, την απώλεια της σημασίας της "πατρίδας" και του "πατριωτισμού" και την απίστευτης έκτασης φυσική μας καταστροφή και αλλοτρίωση. Αν υπάρχουν ακόμη και σήμερα νέοι άνθρωποι που να ανέχονται ατάραχοι τέτοιο βιασμό της προσωπικότητας και του ελεύθερου τους μυαλού, τότε πράγματι είναι να διερωτάται κανείς τι ενώνει τελικά τους ανθρώπους αυτού του τόπου.
Οι ορισμοί λοιπόν ποικίλλουν, αλλά δεν πρέπει να μας συγχίζουν και να μας αποπροσανατολίζουν: Είναι ομόκυκλες έννοιες που σε πολλά σημεία αλληλοτέμνονται, συχνά με το χρόνο μεταβάλλονται και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, συνήθως οδηγεί σε αδιέξοδα και καταστροφή όταν αλληλοσυγχίζονται.
Είναι δυνατό να θελήσει ένας (μια) καπιταλιστής να παλέψει, να θυσιαστεί για να ανταμειφθεί ή να γλυτώσει από κίνδυνο ένας (μια) κομμουνίστρια; (ή το αντίθετο;) Αν δεν είναι δυνατό να συμβεί αυτό, σημαίνει ότι αυτές οι δυο ιδεολογίες, όπου και να βρεθούν μαζί, θα αλληλοτρώγονται και δεν μπορούν να συνθέσουν ένα λαό. Οι έννοιες "πατρίδα", "πατριωτισμός", ενιαίο συμφέρον, "αγώνας", δεν συμπλέκονται. Η διάσπαση, η διχόνοια, το ενδόμυχο μίσος και η έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης/αλληλοεκτίμησης προκύπτουν εξ ανάγκης.
Δυστυχώς αυτό είναι που είχαμε στην Κύπρο και αυτός είναι ο λόγος που οδηγηθήκαμε σε τόσο τραγικά αδιέξοδα. Η κομματοκρατία και οι μηχανισμοί μιας μέχρι την τελευταία βαθμίδα της καθημερινότητας μας (καφενεία, αθλητικές ομάδες, θρησκευτικές οργανώσεις, τραγούδια, διασκεδάσεις, αγοραπωλησίες ακόμη και υπόκοσμος κλπ) καταλήγουσας κοινωνικής δικτύωσης που κρατούσε αιχμάλωτο τον Κύπριο επί πολλά χρόνια, έφερε τον πλήρη αποπροσανατολισμό αξιών, την απώλεια της σημασίας της "πατρίδας" και του "πατριωτισμού" και την απίστευτης έκτασης φυσική μας καταστροφή και αλλοτρίωση. Αν υπάρχουν ακόμη και σήμερα νέοι άνθρωποι που να ανέχονται ατάραχοι τέτοιο βιασμό της προσωπικότητας και του ελεύθερου τους μυαλού, τότε πράγματι είναι να διερωτάται κανείς τι ενώνει τελικά τους ανθρώπους αυτού του τόπου.
on 04/01/2012
Μας σώθηκαν τα επιχειρήματα και οι οικονομικές θεωρίες και το ρίξαμε στο κατηχητικό. Με κοινότυπες fast-food ηθικολογίες που μας τις ταΐζουν έτσι και αλλιώς καθημερινά από τα ΜΜΕ: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια και έντιμοι, υπεύθυνοι, επαγγελματίες πατριώτες με αυτοπεποίθηση να μας κυβερνούν και να επιβάλλουν τις απόλυτες αξίες που δεν είναι ιδεολογικά χρωματισμένες (κάτι μας θυμίζει).
Για την παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση δεν φταίει το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, οι ιδεολογίες και οι θεσμοί που το οργανώνουν αλλά κάποιου είδους ηθική κατάπτωση.
Ο εγωισμός, η κερδοσκοπία και ο καιροσκοπισμός είναι η αναγκαία βάση του οικονομικο-κοινωνικού συστήματος , είναι αυτά που με βάση μια κάποια θεωρία όταν λειτουργούν σωστά ενεργοποιούν το αόρατο χέρι που διορθώνει και βελτιώνει όλα τα πράγματα (it was meant to be like that) . Για να είναι κάποιος συνεπής με και ειλικρινής στην ηθική του φιλοσοφία πρέπει να μην φοβάται τις συνέπιες των διαπιστώσεων του.
Για την παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση δεν φταίει το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, οι ιδεολογίες και οι θεσμοί που το οργανώνουν αλλά κάποιου είδους ηθική κατάπτωση.
Ο εγωισμός, η κερδοσκοπία και ο καιροσκοπισμός είναι η αναγκαία βάση του οικονομικο-κοινωνικού συστήματος , είναι αυτά που με βάση μια κάποια θεωρία όταν λειτουργούν σωστά ενεργοποιούν το αόρατο χέρι που διορθώνει και βελτιώνει όλα τα πράγματα (it was meant to be like that) . Για να είναι κάποιος συνεπής με και ειλικρινής στην ηθική του φιλοσοφία πρέπει να μην φοβάται τις συνέπιες των διαπιστώσεων του.
on 04/01/2012
Αγαπητέ Thomas T,αν οι διαπιστώσεις σου δεν είναι σκόπιμη διαστρέβλωση των απόψεων του κ.Ζένιου,τότε δεν ξέρουμε τι διαβάζουμε!Να μου επιτρέψεις να σου επισημάνω ότι το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια,δημιουργεί συνειρμούς που παραπέμπουν στη δικτατορία του '67,γι'αυτό θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί.Και εν πάση περιπτώσει,σύ είπας και όχι ο κ.Ζένιος.
on 04/01/2012
Αγαπητή αθηνά,
«θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί»; ή «εν πάση περιπτώσει,σύ είπας..»;
«θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί»; ή «εν πάση περιπτώσει,σύ είπας..»;
on 04/01/2012
Θα προτιμούσα την πρώτη φράση,αναμένοντας απάντηση χωρίς υπεκφυγές.Αλλά το να το παίζουμε διεθνιστές,νομίζω πως είναι λίγο ντεμοντέ.
on 05/01/2012
Αγαπητέ ThomasT είναι πολύ εύκολο να γενικεύεις και να κηρύττεις την τελειότητα της απόλυτης ελευθερίας, έστω και αν αυτό συνάδει με την απόλυτα φυσιολογική τάση, κυρίως των νέων, να σκουπίσουν, να πετάξουν τα παλιά και να δημιουργήσουν χώρο για τα νέα, και για τους εαυτούς τους μαζί. Φυσικά έχεις και δίκαιο όταν αναφέρεσαι σε ξεπερασμένες, πολλές φορές μυστικοπαθείς, ηρωοπλαστικές, εκφοβιστικές ή παραφυσικές καταστάσεις, που στόχο είχαν ανέκαθεν να εγκλωβίσουν (τάχα "να διαπαιδαγωγήσουν") τα παιδιά και τους νέους. Ωστόσο κάπου υπάρχει και το άλλο άκρο. Είμαστε (καλώς, όσο και εξ ανάγκης) κοινωνικό όν. Μάς ενώνουν, είτε το θέλουμε είτε όχι, πολλά. Και επειδή κάθε "ένωση" ή σύνδεση προϋποθέτει δεσμά, είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε μείωση της ελευθερίας κινήσεων μας, της ελευθερίας μας. Αποφάσισε λοιπόν τι σε ενώνει και με ποιους. Αν δεν το κάνεις, αυτόματα λειτουργείς ενάντια στους όποιους όμοιούς σου, που θεληματικά υπόκεινται στη μείωση της δικιάς τους ελευθερίας για να σε βάλουν, εσένα και άλλους που καρπούνται μιαν ομοιότητα μαζί τους, στη δικιά τους συνομοταξία.
Δεν έχεις λοιπόν ανάγκη από κανένα ΜΜΕ ή επαγγελματία πατριώτη για να χαράξει τη δική σου πορεία, και έννοια της πατρίδας, οικογένειας, θρησκείας και πατριωτισμού. Αν τες στραπαζάρουν προκαλώντας σου (και εμένα) αηδία, δεν σημαίνει ότι υποχρεούσαι γι' αυτό το λόγο εσύ να τες ξεγράψεις: Το μόνο που θα κατάφερνες θα ήταν να υποκύψεις στο υποσκαπτικό τους έργο καταστρέφοντας σημαντικό μέρος του εαυτού σου.
Δεν έχεις λοιπόν ανάγκη από κανένα ΜΜΕ ή επαγγελματία πατριώτη για να χαράξει τη δική σου πορεία, και έννοια της πατρίδας, οικογένειας, θρησκείας και πατριωτισμού. Αν τες στραπαζάρουν προκαλώντας σου (και εμένα) αηδία, δεν σημαίνει ότι υποχρεούσαι γι' αυτό το λόγο εσύ να τες ξεγράψεις: Το μόνο που θα κατάφερνες θα ήταν να υποκύψεις στο υποσκαπτικό τους έργο καταστρέφοντας σημαντικό μέρος του εαυτού σου.
on 06/01/2012
Αγαπητοί (και ιδιαίτερα ο @Thomas T)
Δες και το βιβλίο του Adam Smith, The theory of moral sentiments, όχι μόνο το The Wealth of Nations. Για κάτι πιο σύγχρονο σχετικό με την σχέση αξιών και οικονομικής πολιτικής βλέπε Amartya Sen, Development as Freedom. Ιδίως του Sen είναι πολύ σχετικό σήμερα, και εύπεπτο βιβλίο (σε σχέση με το πολλά-υποσχόμενο αλλά λίγο-διαβασμένο αόρατο χέρι του Smith).
Το ίδιο υλικό είναι χρήσιμο για όσους θεωρούν ότι οι λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα θα βρεθούν στην Σοβιετική Ένωση ή στην Κούβα.
Όσοι διαφωνούν με τις αξίες που προτείνω μπορούν να το κάνουν με πιο εκλεπτυσμένα επιχειρήματα από το να απευθύνονται σε ξεπερασμένα μοντέλα. Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει στην φιλοπατρία, τις αρχές του ουμανισμού και την διεθνή αλληλεγγύη... αυτή είναι μια πιο σύγχρονη «αριστερή» προσέγγιση που μπορεί να αντιπαρατεθεί στην δική μου «φιλελεύθερη» πρόταση. (Όχι νεοφιλελεύθερη παρακαλώ, πριν το ξαναπεί κάποιας ας διαβάσει επιτέλους κάτι για νεοφιλελευθερισμό, Θάτσερ, Ρήγκαν, Μπούς πατέρα και υιό, Williamson’s “Washington Consensus”)
Στην υπευθυνότητα του ατόμου μπορούμε να αντιπαραθέσουμε την συλλογική ευθύνη για μια δίκαι κοινωνία. Ισότητα και ελευθερία είναι δύο αξίες που δεν είναι πλήρως συμβατές και εδώ πρέπει να ψάξουμε για την χρυσή τομή.
Μια δημιουργική κοινωνία επιδιώκει την σύνθεση, οι ιδεοληψίες συντηρούν μια ξεπερασμένη αντιπαράθεση.
Δες και το βιβλίο του Adam Smith, The theory of moral sentiments, όχι μόνο το The Wealth of Nations. Για κάτι πιο σύγχρονο σχετικό με την σχέση αξιών και οικονομικής πολιτικής βλέπε Amartya Sen, Development as Freedom. Ιδίως του Sen είναι πολύ σχετικό σήμερα, και εύπεπτο βιβλίο (σε σχέση με το πολλά-υποσχόμενο αλλά λίγο-διαβασμένο αόρατο χέρι του Smith).
Το ίδιο υλικό είναι χρήσιμο για όσους θεωρούν ότι οι λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα θα βρεθούν στην Σοβιετική Ένωση ή στην Κούβα.
Όσοι διαφωνούν με τις αξίες που προτείνω μπορούν να το κάνουν με πιο εκλεπτυσμένα επιχειρήματα από το να απευθύνονται σε ξεπερασμένα μοντέλα. Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει στην φιλοπατρία, τις αρχές του ουμανισμού και την διεθνή αλληλεγγύη... αυτή είναι μια πιο σύγχρονη «αριστερή» προσέγγιση που μπορεί να αντιπαρατεθεί στην δική μου «φιλελεύθερη» πρόταση. (Όχι νεοφιλελεύθερη παρακαλώ, πριν το ξαναπεί κάποιας ας διαβάσει επιτέλους κάτι για νεοφιλελευθερισμό, Θάτσερ, Ρήγκαν, Μπούς πατέρα και υιό, Williamson’s “Washington Consensus”)
Στην υπευθυνότητα του ατόμου μπορούμε να αντιπαραθέσουμε την συλλογική ευθύνη για μια δίκαι κοινωνία. Ισότητα και ελευθερία είναι δύο αξίες που δεν είναι πλήρως συμβατές και εδώ πρέπει να ψάξουμε για την χρυσή τομή.
Μια δημιουργική κοινωνία επιδιώκει την σύνθεση, οι ιδεοληψίες συντηρούν μια ξεπερασμένη αντιπαράθεση.
on 06/01/2012
Μα η άποψη του Thomas T και των ομο'ι'δεατών του,κύριε καθηγητή,είναι ότι η Σοβ.Ενωση δεν κατέρρευσε εκ των έσω λόγω εγγενών αδυναμιών του συστήματος,αλλά διότι οι 'σκοτεινές δυνάμεις' του ιμπεριαλισμού,δεν μπορούσαν να δουν τον καλύτερό τους και με δούρειο ίππο τον Γκορμπατσώφ,αλώσανε το κάστρο της δημοκρατίας.Ομως αυτά στο κάτω-κάτω είναι ιστορία.Εμείς εδώ έχουμε έναν πρόεδρο που περηφανεύεται γιατί είναι κομμουνιστής και προχθές παραπονιόταν γιά την άσπλαγχνη ΕΕ που καταπιέζει-οικονομικά- τους πολίτες της.Ναι, υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ.Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να φορτώνουμε και τα δικά μας λάθη σε άλλους.Αυτό μου θυμίζει το λα'ι'κό ασμάτιο του Καζαντζίδη ''καταραμένη ξενιτειά,μας παίρνεις τα παιδιά μας''.
on 06/01/2012
Αγαπητέ κύριε Ζένιο
Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι αποτελεί «εκλεπτυσμένο επιχείρημα» ο ισοπεδωτικός και προσβλητικός χαρακτηρισμός σας στις «Πενήντα χιλιάδες περίπου μέλη κομμάτων» σαν «παιδιά του κομματικού σωλήνα». Ούτε θέλω να πιστεύω ότι στο πνεύμα της «Πολιτικής με αξίες» που διδάσκεται, όσοι διαφωνούν μαζί σας (ή με άλλους ειδήμονες και τεχνοκράτες) θα αντιμετωπίζονται με υποτιμητικά και ισοπεδωτικά σχόλια του τύπου «Το ίδιο υλικό είναι χρήσιμο για όσους θεωρούν ότι οι λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα θα βρεθούν στην Σοβιετική Ένωση ή στην Κούβα».
Συμφωνώ ότι πρέπει να λέμε «όχι μόνο τη βολική αλήθεια αλλά όλη την αλήθεια»: που σημαίνει όμως, να μην παρακάμπτουμε με την μεγαλύτερη ευκολία ενέργειες και παραλήψεις που επέφεραν «οικονομικές απώλειες 10πλάσιες της καταστροφής του 74». Γιατί δεν νομίζω ότι κατηγορήσατε είτε τους τραπεζίτες είτε τον Ορφανίδη για συνδικαλισμό, κομματισμό, ερασιτεχνισμό και αναβλητικότητα.
Ο μέσος ναζί αξιωματικός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης θεωρούσε τον εαυτό του «Πατριώτη» και να είστε βέβαιος ότι εκτελούσε τα καθήκοντα του με πλήρη «Υπευθυνότητα», απόλυτο «Επαγγελματισμό» και άκρατη «Αυτοπεποίθηση». Το έργο του, βεβαίως θα συμφωνείται μαζί μου, ήταν η μαζική παραγωγή φρίκης. Άρα μπορεί οι σκοποί να μην αγιάζουν τα μέσα αλλά ούτε το αντίθετο.
Είναι για αυτό που θα προτιμούσα να πληροφορώ την πολιτική μου φιλοσοφία από τον Μαρκουζέ, τον Χορκχάιμερ, τον Ατόρνο, τον Κράμσι, τον Αλτθουζέρ, τον Λουκάτς, τον Πουλαντζά κτλ. παρά από τον επιφανειακό εμπειρισμό ενός οικονομολόγου, ας πούμε όπως του Amartya Sen (που τον εκτιμώ σαν οικονομολόγο).
Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι αποτελεί «εκλεπτυσμένο επιχείρημα» ο ισοπεδωτικός και προσβλητικός χαρακτηρισμός σας στις «Πενήντα χιλιάδες περίπου μέλη κομμάτων» σαν «παιδιά του κομματικού σωλήνα». Ούτε θέλω να πιστεύω ότι στο πνεύμα της «Πολιτικής με αξίες» που διδάσκεται, όσοι διαφωνούν μαζί σας (ή με άλλους ειδήμονες και τεχνοκράτες) θα αντιμετωπίζονται με υποτιμητικά και ισοπεδωτικά σχόλια του τύπου «Το ίδιο υλικό είναι χρήσιμο για όσους θεωρούν ότι οι λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα θα βρεθούν στην Σοβιετική Ένωση ή στην Κούβα».
Συμφωνώ ότι πρέπει να λέμε «όχι μόνο τη βολική αλήθεια αλλά όλη την αλήθεια»: που σημαίνει όμως, να μην παρακάμπτουμε με την μεγαλύτερη ευκολία ενέργειες και παραλήψεις που επέφεραν «οικονομικές απώλειες 10πλάσιες της καταστροφής του 74». Γιατί δεν νομίζω ότι κατηγορήσατε είτε τους τραπεζίτες είτε τον Ορφανίδη για συνδικαλισμό, κομματισμό, ερασιτεχνισμό και αναβλητικότητα.
Ο μέσος ναζί αξιωματικός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης θεωρούσε τον εαυτό του «Πατριώτη» και να είστε βέβαιος ότι εκτελούσε τα καθήκοντα του με πλήρη «Υπευθυνότητα», απόλυτο «Επαγγελματισμό» και άκρατη «Αυτοπεποίθηση». Το έργο του, βεβαίως θα συμφωνείται μαζί μου, ήταν η μαζική παραγωγή φρίκης. Άρα μπορεί οι σκοποί να μην αγιάζουν τα μέσα αλλά ούτε το αντίθετο.
Είναι για αυτό που θα προτιμούσα να πληροφορώ την πολιτική μου φιλοσοφία από τον Μαρκουζέ, τον Χορκχάιμερ, τον Ατόρνο, τον Κράμσι, τον Αλτθουζέρ, τον Λουκάτς, τον Πουλαντζά κτλ. παρά από τον επιφανειακό εμπειρισμό ενός οικονομολόγου, ας πούμε όπως του Amartya Sen (που τον εκτιμώ σαν οικονομολόγο).
on 07/01/2012
Μα είναι ο Πουλαντζάς που είπε τη φράση ''ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει'',αγαπητέ Thomas.Και όταν είδε το αδιέξοδο της μαρξιστικής σκέψης και την παταγώδη αποτυχία εφαρμογής της στην πράξη,πήδηξε στο κενό για να λυτρωθεί ο άνθρωπος.Αλλά Thomas,αφού μιλάς γιά οικονομικές καταστροφές,θα ήταν πιό πειστικά τα σχόλιά σου,αν θυμόσουνα που και που και το Μαρί.
on 07/01/2012
Αγαπητέ Thomas T.
προφανώς ανήκεις στην σχολή που θεωρεί οτι η ψηλότερη ανεργία στην ιστορία της χώρας μας από το 1974 δεν οφείλεται στην κυβέρνηση, αλλά στην Κεντρική Τράπεζα και τους τραπεζίτες. ¨Εγραψα --περιφερειακά ομολογουμένως-- για τις ευθύνες των κεντρικών τραπεζιτών για τα σημερινά προβλήματα της οικονομίας. Δεν μπορώ όμως να εξισώσω τις ευθύνες της κυβέρνησης με αυτές των τραπεζών. Όσοι προσπαθούν να το υποστηρίξουν αυτό μας αποπροσανατολιζουν απο τα πραγματικά προβλήματα ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ της οικονομίας και μας στρέφουν στα προβλήματα ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ που είναι το μικρότερο πρόβλημα. Δεν είναι οι τράπεζες που τους οδηγούν στην ανεργία το 24% των νέων μας.
Η ναζιστική Γερμανία νομίζω άφησε την ΑΛΗΘΕΙΑ έξω απο τον κατάλογο των αξιών αν δεν μου διαφεύγει κάτι απο το επιχείρημα σου??
Ωραίο ρητορικά το αντεπεπιχείρημα, αλλά ακόμη δεν ανέτρεψε τις δικές μου ΑΞΙΕΣ. Χρειάζεσαι ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ παράδειγμα όπου ΟΛΕΣ οι αξίες συνυπήρξαν και δεν οδήγησαν σε καλό, και είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω.
Έτσι, με λίγο χιούμορ που είναι και ο δικός μου αντίλογος στον εαυτό μου, αφήνω το εξής για τον επαγγελματισμό των κεντρικών τραπεζιτών: «Επαγγελματίας είναι ο άνθρωπος που αποφεύγει τα μικρά σφάλματα στο δρόμο για το μεγάλο λάθος».
Ωραία συζήτηση, ευχαριστώ για τα σχόλια!!
προφανώς ανήκεις στην σχολή που θεωρεί οτι η ψηλότερη ανεργία στην ιστορία της χώρας μας από το 1974 δεν οφείλεται στην κυβέρνηση, αλλά στην Κεντρική Τράπεζα και τους τραπεζίτες. ¨Εγραψα --περιφερειακά ομολογουμένως-- για τις ευθύνες των κεντρικών τραπεζιτών για τα σημερινά προβλήματα της οικονομίας. Δεν μπορώ όμως να εξισώσω τις ευθύνες της κυβέρνησης με αυτές των τραπεζών. Όσοι προσπαθούν να το υποστηρίξουν αυτό μας αποπροσανατολιζουν απο τα πραγματικά προβλήματα ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ της οικονομίας και μας στρέφουν στα προβλήματα ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ που είναι το μικρότερο πρόβλημα. Δεν είναι οι τράπεζες που τους οδηγούν στην ανεργία το 24% των νέων μας.
Η ναζιστική Γερμανία νομίζω άφησε την ΑΛΗΘΕΙΑ έξω απο τον κατάλογο των αξιών αν δεν μου διαφεύγει κάτι απο το επιχείρημα σου??
Ωραίο ρητορικά το αντεπεπιχείρημα, αλλά ακόμη δεν ανέτρεψε τις δικές μου ΑΞΙΕΣ. Χρειάζεσαι ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ παράδειγμα όπου ΟΛΕΣ οι αξίες συνυπήρξαν και δεν οδήγησαν σε καλό, και είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω.
Έτσι, με λίγο χιούμορ που είναι και ο δικός μου αντίλογος στον εαυτό μου, αφήνω το εξής για τον επαγγελματισμό των κεντρικών τραπεζιτών: «Επαγγελματίας είναι ο άνθρωπος που αποφεύγει τα μικρά σφάλματα στο δρόμο για το μεγάλο λάθος».
Ωραία συζήτηση, ευχαριστώ για τα σχόλια!!
on 09/01/2012
Αγαπητέ κ. Ζένιο,
Η προσπάθεια να υποτιμήσετε τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες στην οικονομία δε συμβιβάζεται εύκολα με την αξία της αλήθειας, της οποίας θέλετε να παρουσιάζεστε ως προασπιστής.
Η φερεγγυότητα ενός κράτους δε χάνεται με 65% χρεός, το οποίο με τα τελευταία μέτρα εχει ήδη πάρει την κατιούσα. Η Γερμανία έχει 85% χρεός και δεν την έχασε. Η φερεγγυότητα χάνεται γιατί η μικρή Κύπρος δεν έχει την ικανότητα να στηρίξει ένα τόσο μεγάλο τραπεζικό σύστημα, το οποίο δεν έκανε ένα μόνο μεγάλο λάθος αλλά πολλά.
Το τραπεζικό σύστημα πλανάται σαν η δαμόκλειος σπάθη πάνω απο την οικονομία, αφού η στήριξη του θα απαιτήσει 20-40% του ΑΕΠ της Κύπρου και γιατί η απομόχλευση που επιχειρούν οι τράπεζες σήμερα γιά να αποφύγουν την κρατικοποίησή τους, όπως και η αιμορραγία καταθέσεων, πνίγει την ανάπτυξη.
Αυτό δε σημαίνει ότι η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο προηγούμενος ΥΠΟΙΚ δεν έκαναν λάθη. Η συνολική αύξηση του χρέους ήταν 15%. Ενα μέρος της αύξησης αυτής θα μπορούσε μάλλον να είχε αποφευχθεί αν ο κ. Σταυράκης δεν επεδύκνειε τόση ολιγωρία. Γιά να είστε αντικειμενικός πρέπει όμως να δεχθείτε ότι ενα μεγάλο μέρος της αύξησης αυτής οφείλεται στις αρνητικές επιπτώσεις της ύφεσης πάνω στις δημόσιες δαπάνες και τα δημόσια έσοδα.
Το να επιχειρεί τελικά κάποιος να χρεώνει την κυβέρνηση γιά την αύξηση της ανεργίας δεν συνάδει καθόλου με την προαγωγή της αλήθειας.
Πρώτον γιατί η κυβέρνηση δεν έχει την ευθύνη γιά την ύφεση του 2009, η οποία ήταν αποτέλεσμα της κρίσης που άρχισε στις ΗΠΑ. Δεύτερον γιατί γιά την κρίση της ευρωζώνης δεν ευθύνεται η κυπριακή κυβέρνηση. Τρίτον, γιατί αν αν τα μέτρα λιτότητας άρχιζαν από το 2010 γιά να περιορίσουν το χρέος, η ανεργία θα ήταν ακόμη πίο μεγάλη από ότι είναι σήμερα. Και τέταρτον γιατί φυσικά και οι τράπεζες έχουν μεγάλη ευθύνη γιά την αύξησης της ανεργίας, γιατί το πάγωμα πιστώσεων και το ψηλό κόστος δανεισμού έχει οδηγήσει σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και απολύσεις προσωπικού.
Η προσπάθεια να υποτιμήσετε τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες στην οικονομία δε συμβιβάζεται εύκολα με την αξία της αλήθειας, της οποίας θέλετε να παρουσιάζεστε ως προασπιστής.
Η φερεγγυότητα ενός κράτους δε χάνεται με 65% χρεός, το οποίο με τα τελευταία μέτρα εχει ήδη πάρει την κατιούσα. Η Γερμανία έχει 85% χρεός και δεν την έχασε. Η φερεγγυότητα χάνεται γιατί η μικρή Κύπρος δεν έχει την ικανότητα να στηρίξει ένα τόσο μεγάλο τραπεζικό σύστημα, το οποίο δεν έκανε ένα μόνο μεγάλο λάθος αλλά πολλά.
Το τραπεζικό σύστημα πλανάται σαν η δαμόκλειος σπάθη πάνω απο την οικονομία, αφού η στήριξη του θα απαιτήσει 20-40% του ΑΕΠ της Κύπρου και γιατί η απομόχλευση που επιχειρούν οι τράπεζες σήμερα γιά να αποφύγουν την κρατικοποίησή τους, όπως και η αιμορραγία καταθέσεων, πνίγει την ανάπτυξη.
Αυτό δε σημαίνει ότι η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο προηγούμενος ΥΠΟΙΚ δεν έκαναν λάθη. Η συνολική αύξηση του χρέους ήταν 15%. Ενα μέρος της αύξησης αυτής θα μπορούσε μάλλον να είχε αποφευχθεί αν ο κ. Σταυράκης δεν επεδύκνειε τόση ολιγωρία. Γιά να είστε αντικειμενικός πρέπει όμως να δεχθείτε ότι ενα μεγάλο μέρος της αύξησης αυτής οφείλεται στις αρνητικές επιπτώσεις της ύφεσης πάνω στις δημόσιες δαπάνες και τα δημόσια έσοδα.
Το να επιχειρεί τελικά κάποιος να χρεώνει την κυβέρνηση γιά την αύξηση της ανεργίας δεν συνάδει καθόλου με την προαγωγή της αλήθειας.
Πρώτον γιατί η κυβέρνηση δεν έχει την ευθύνη γιά την ύφεση του 2009, η οποία ήταν αποτέλεσμα της κρίσης που άρχισε στις ΗΠΑ. Δεύτερον γιατί γιά την κρίση της ευρωζώνης δεν ευθύνεται η κυπριακή κυβέρνηση. Τρίτον, γιατί αν αν τα μέτρα λιτότητας άρχιζαν από το 2010 γιά να περιορίσουν το χρέος, η ανεργία θα ήταν ακόμη πίο μεγάλη από ότι είναι σήμερα. Και τέταρτον γιατί φυσικά και οι τράπεζες έχουν μεγάλη ευθύνη γιά την αύξησης της ανεργίας, γιατί το πάγωμα πιστώσεων και το ψηλό κόστος δανεισμού έχει οδηγήσει σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και απολύσεις προσωπικού.
on 09/01/2012
Το μέγα λάθος του Σταυράκη,αγαπητέ Ανεξάρτητε,δεν είναι ότι επέδειξε ολιγωρία,αλλά διότι εν γνώσει του και για χάρη της 'καρέκλας',εφάρμοσε πιστά τις 'άνωθεν εντολές' για φάγωμα του κομποδέματος του Τάσσου.Και στο τέλος εισέπραξε και το λογαριασμό.Πέτάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων,σαν στιμμένη λεμονόκουπα.
on 10/01/2012
1. Υιοθετώ το σχόλιο του ανεξάρτητου.
2. Δεν κλίνω τον εαυτό μου στο μικρό και βολικό κουτί ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ Vs ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ή σε ηθικοπλαστικές αιτιάσεις. ‘Έχω την εντύπωση ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο, παγκόσμιο και συστημικό. Και σαν μια από τις αναντίλεκτες αποδείξεις τούτου είναι ότι η κρίση κτύπησε ταυτόχρονα όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο, σαν δεύτερη ότι αυτές οι κρίσεις επαναλαμβάνονται όλο και σε μεγαλύτερο βάθος και εύρος.
3. Ενδιαφέρον είναι και ο δυισμός που υποβάλλεται «ρητορικό αντεπιχείρημα» Vs «αληθινό επιχείρημα» όπου ρητορικό υποβαθμίζεται σαν ψευδές κτλ.
4. «Χρειάζεσαι ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ παράδειγμα όπου ΟΛΕΣ οι αξίες συνυπήρξαν και δεν οδήγησαν σε καλό, και είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω». Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ειδικεύομαι στην ιστορία των ιδεών αλλά αν ήμουν στην θέση σας δεν θα έβαζα αυτό το στοίχημα. Γιατί ακόμα και αν δεν λάβουμε υπόψη τα εγκλήματα που έγιναν με «μεθοδικότητα» και «υπευθυνότητα» στο όνομα της χριστιανικής, ιουδαϊκής ή μωαμεθανικής «αλήθειας», Θα υπενθυμίσω το αποικιακό πρόγραμμα, τις αμερικανικές ναπάλμ στο Βιετναμ και Λάος, το Σοκ και Δέος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν κτλ: τεράστια εγκλήματα (κακά) που έχουν διαπραχθεί με πλήρη μεθοδικότητα στο όνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς (που είναι η δική σας αλήθεια και του Βάτσλαφ Χάβελ). Για να μην μιλήσουμε για πιο ειδικευμένα θέματα που αφορούν την ΠΛΗΡΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΣΑΣ στην περίπτωση των ψυχιατρικών ιδρυμάτων, ιδιαιτέρα από τον 19ο αιώνα ως το τρίτο τέταρτο του 20ου αιώνα (όπως το περιγράφει εκπληκτικά και αξεπέραστα ο Michel Foucault).
5. Με αυτό δεν λέω ότι είμαι ενάντια στην υπευθυνότητα, την αυτοπεποίθηση και τον επαγγελματισμό, αλλά ότι είναι χαμηλότερες ας πούμε από τις αξίες της ισότητας, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης.
2. Δεν κλίνω τον εαυτό μου στο μικρό και βολικό κουτί ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ Vs ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ή σε ηθικοπλαστικές αιτιάσεις. ‘Έχω την εντύπωση ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο, παγκόσμιο και συστημικό. Και σαν μια από τις αναντίλεκτες αποδείξεις τούτου είναι ότι η κρίση κτύπησε ταυτόχρονα όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο, σαν δεύτερη ότι αυτές οι κρίσεις επαναλαμβάνονται όλο και σε μεγαλύτερο βάθος και εύρος.
3. Ενδιαφέρον είναι και ο δυισμός που υποβάλλεται «ρητορικό αντεπιχείρημα» Vs «αληθινό επιχείρημα» όπου ρητορικό υποβαθμίζεται σαν ψευδές κτλ.
4. «Χρειάζεσαι ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ παράδειγμα όπου ΟΛΕΣ οι αξίες συνυπήρξαν και δεν οδήγησαν σε καλό, και είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω». Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ειδικεύομαι στην ιστορία των ιδεών αλλά αν ήμουν στην θέση σας δεν θα έβαζα αυτό το στοίχημα. Γιατί ακόμα και αν δεν λάβουμε υπόψη τα εγκλήματα που έγιναν με «μεθοδικότητα» και «υπευθυνότητα» στο όνομα της χριστιανικής, ιουδαϊκής ή μωαμεθανικής «αλήθειας», Θα υπενθυμίσω το αποικιακό πρόγραμμα, τις αμερικανικές ναπάλμ στο Βιετναμ και Λάος, το Σοκ και Δέος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν κτλ: τεράστια εγκλήματα (κακά) που έχουν διαπραχθεί με πλήρη μεθοδικότητα στο όνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς (που είναι η δική σας αλήθεια και του Βάτσλαφ Χάβελ). Για να μην μιλήσουμε για πιο ειδικευμένα θέματα που αφορούν την ΠΛΗΡΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΣΑΣ στην περίπτωση των ψυχιατρικών ιδρυμάτων, ιδιαιτέρα από τον 19ο αιώνα ως το τρίτο τέταρτο του 20ου αιώνα (όπως το περιγράφει εκπληκτικά και αξεπέραστα ο Michel Foucault).
5. Με αυτό δεν λέω ότι είμαι ενάντια στην υπευθυνότητα, την αυτοπεποίθηση και τον επαγγελματισμό, αλλά ότι είναι χαμηλότερες ας πούμε από τις αξίες της ισότητας, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης.
on 07/01/2012
Οταν θα μου απαντήσεις,αν μου απαντήσεις,αγαπητέ Thomas,κάνε σε παρακαλώ τον κόπο να μου εξηγήσεις γιατί τολμάς να συγκρίνεις, έστω και με οικονομικούς όρους,την καταστροφή του '74 με το κούρεμα του ελληνικού χρέους.Εχεις συγκρίσιμα στοιχεία ότι η 'ζημιά' είναι δεκαπλάσια; Αν είναι σωστά τα στοιχεία σου τότε οι οικονομικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής ήταν μιά παρωνυχίδα.Να δούμε τι άλλο θ'ακούσουμε!
on 10/01/2012
den se ida na antidras otan o Orphanides ipe oti to kostos tis ekriksis sto Mari ixe tin india emvelia me tin tin tourkiki isvoli.
on 10/01/2012
Αν το είπε ακριβώς έτσι ο Ορφανίδης τότε λάθος του.Εγώ είμαι αυτόφωτη και όχι φερέφωνο κανενός.Αλλά τι θέλει να μας πει ο Ανώνυμος,ότι συμφωνεί με τις ανακρίβειες του Thomas,διαφωνόντας με τις ανακρίβειες του Ορφανίδη; Τετραγωνική λογική.
on 10/01/2012
Αγαπητή Αθηνά
Ας μην μιλήσουμε για «Τετραγωνική λογική». Παρά τη σεμνή υπόδειξη που σου έκανε ο παρατηρητής, προφανώς και δεν έχεις αναληφθεί το χιούμορ και το εκλαμβάνεις σαν ανακρίβεια. Και σου εξηγώ με απλά λόγια: Ως εκ της αναφοράς Ορφανίδη που εξίσωνε το κόστος από την καταστροφή στο Μαρί (γύρω στα €300 εκατ.) με αυτό της τουρκικής εισβολής, υπέδειξα στον κύριο Ζένιο ότι το άμεσο κόστος από πράξεις και παραλήψεις των τραπεζιτών και του κεντρικού τραπεζίτη ξεπερνά τα 3,000 εκατ. Δηλαδή 10πλάσιο.
Για την κάθε διαφωνία με τις ιερές εντολές του νεοφιλελευθερισμού (που όπως σωστά υπαινίχθηκε και ο κύριος Ζένιος κωδικοποιήθηκαν στο “Washington Consensus”) μας παραπέμπετε είτε στα Γκουλάγκς είτε στο Μαρί. Η έλλειψη ανεκτικότητας σας στην αντίθετη άποψη κάνουν και τους Ερυθρούς Χμέρ να ερυθριούν. Για αυτό στα πλαίσια του χιούμορ που εισηγήθηκε ο κύριος Ζένιος επιτρέψετε μου χαϊδευτικά να σας αποκαλώ Γαλανή Χμέρ.
Ας μην μιλήσουμε για «Τετραγωνική λογική». Παρά τη σεμνή υπόδειξη που σου έκανε ο παρατηρητής, προφανώς και δεν έχεις αναληφθεί το χιούμορ και το εκλαμβάνεις σαν ανακρίβεια. Και σου εξηγώ με απλά λόγια: Ως εκ της αναφοράς Ορφανίδη που εξίσωνε το κόστος από την καταστροφή στο Μαρί (γύρω στα €300 εκατ.) με αυτό της τουρκικής εισβολής, υπέδειξα στον κύριο Ζένιο ότι το άμεσο κόστος από πράξεις και παραλήψεις των τραπεζιτών και του κεντρικού τραπεζίτη ξεπερνά τα 3,000 εκατ. Δηλαδή 10πλάσιο.
Για την κάθε διαφωνία με τις ιερές εντολές του νεοφιλελευθερισμού (που όπως σωστά υπαινίχθηκε και ο κύριος Ζένιος κωδικοποιήθηκαν στο “Washington Consensus”) μας παραπέμπετε είτε στα Γκουλάγκς είτε στο Μαρί. Η έλλειψη ανεκτικότητας σας στην αντίθετη άποψη κάνουν και τους Ερυθρούς Χμέρ να ερυθριούν. Για αυτό στα πλαίσια του χιούμορ που εισηγήθηκε ο κύριος Ζένιος επιτρέψετε μου χαϊδευτικά να σας αποκαλώ Γαλανή Χμέρ.
on 10/01/2012
Διόρθωση: ο «Anonymous» όχι ο « παρατηρητής»
on 11/01/2012
Thomas,μου φαίνεται πως έχεις μπλέξει το χιούμορ με τις ανακρίβειές σου.Θανατηφόρος συνδιασμός.Δεν έχεις συγκρίνει το Μαρί με την απομείωση των ελλ. ομολόγων,αλλά ισχυρίστηκες ότι η ζημιές των τραπεζών είναι δεκαπλάσιες της ζημιάς του '74. Τώρα αν δεν το παραδέχεσαι,ειναι δικό σου θέμα.Τα γραπτά μένουν,για να μην το γράψω λατινικά και προκύψει πρόβλημα στη μετάφραση.
on 11/01/2012
Aγαπητέ Thomas,ξέρεις πολύ καλά ότι οι Χμερ δεν ήταν νεοφιλελεύθεροι,όπως με θεωρείς εμένα,αλλά μιά παρανο'ι'κή και αιμοσταγής εκδοχή της κομμουνιστικής ουτοπίας.Τώρα,ποιός από τους δυό μας είναι πιό κοντά σ'αυτή την ιδεολογία,είναι ηλίου φαεινότερον.
on 12/01/2012
Αγαπητή Αθηνά,
Η Γυναίκα του Καίσσαρα πρέπει όχι μόνο ...κλπ.
Δεν γνωρίζω εάν είστε αυτόφωτη, όπως μου το έχεις πει και εμένα πριν μερικούς μήνες, αλλά σίγουρα δεν φάινεστε να είστε.
Η Γυναίκα του Καίσσαρα πρέπει όχι μόνο ...κλπ.
Δεν γνωρίζω εάν είστε αυτόφωτη, όπως μου το έχεις πει και εμένα πριν μερικούς μήνες, αλλά σίγουρα δεν φάινεστε να είστε.
on 12/01/2012
Επιλήσμονά μου,εκείνο που παραδέχομαι πως έχεις,είναι η γερή μνήμη άνκαι Επιλήσμων.Κατά τα άλλα θα ήταν πιό ενδιαφέρουσα η παρέμβασή σου,αν μου απαντούσες επί της ουσίας του σχολίου μου,έστω και σε έντονο ύφος,παρά να αναλώνεσαι στα επουσιώδη.
on 20/01/2012
Αγαπητέ κ. Ζένιο,
Και αν ακόμα πιστεύαμε τις ποιο ακραίες προπαγανδιστικές περιγραφές για την τότε Τσεχοσλοβακία. δεν νομίζεται ότι υπερβάλλεται με τη δήλωσή σας «μην απογοητευόμαστε λοιπόν μπροστά στο μέγεθος των σημερινών προκλήσεων. Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ»
Ο τόπο μας υπέστη εισβολή και κατοχή ο κόσμο μας έχει ξεριζωθεί και παραμένουν πρόσφυγες για 37 ολόκληρα χρόνια τώρα. Ο κίνδυνο με την δημογραφικής αλλαγή που εφαρμόζει η Τουρκία στα κατεχόμενη μας γη (που κατάντησαν οι Τούρκοι συμπατριώτες να είναι μειονότητα) να μην επιστρέψουμε ποτές στα σπίτια μας. Αδικείται την δική πατρίδα σας όταν λέγεται ότι η Τουρκική κατοχική δύναμη η οποία είναι υπεύθυνη για την τραγωδία μας να την κρίνεται με ελαφρυντικά κριτήρια.
Πολλοί αγωνιστές της Ελληνικής αντίστασης εναντίον των Νάζι έχουν εκτελεστεί μόνο και μόνο γιατί αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις Ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης που έχει αγωνιστεί για την ελευθερία της Ελλάδας, υπέστη τόσες διώξεις και εξορίες όπως. Τίμησε την Ελλάδα με το τεράστιο μουσικό του έργο. Όχι μόνο δεν βραβεύθηκε με το βραβείο Νόμπελ, για καθαρά πολιτικούς λόγους άλλα ακόμα αγνοείτε από ορισμένους Ελληνικες για τους ιδίους λογούς.
Και αν ακόμα πιστεύαμε τις ποιο ακραίες προπαγανδιστικές περιγραφές για την τότε Τσεχοσλοβακία. δεν νομίζεται ότι υπερβάλλεται με τη δήλωσή σας «μην απογοητευόμαστε λοιπόν μπροστά στο μέγεθος των σημερινών προκλήσεων. Αυτές δεν είναι τίποτα μπροστά στη Σοβιετική αυτοκρατορία που είχε να αντιμετωπίσει ο Χάβελ»
Ο τόπο μας υπέστη εισβολή και κατοχή ο κόσμο μας έχει ξεριζωθεί και παραμένουν πρόσφυγες για 37 ολόκληρα χρόνια τώρα. Ο κίνδυνο με την δημογραφικής αλλαγή που εφαρμόζει η Τουρκία στα κατεχόμενη μας γη (που κατάντησαν οι Τούρκοι συμπατριώτες να είναι μειονότητα) να μην επιστρέψουμε ποτές στα σπίτια μας. Αδικείται την δική πατρίδα σας όταν λέγεται ότι η Τουρκική κατοχική δύναμη η οποία είναι υπεύθυνη για την τραγωδία μας να την κρίνεται με ελαφρυντικά κριτήρια.
Πολλοί αγωνιστές της Ελληνικής αντίστασης εναντίον των Νάζι έχουν εκτελεστεί μόνο και μόνο γιατί αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις Ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης που έχει αγωνιστεί για την ελευθερία της Ελλάδας, υπέστη τόσες διώξεις και εξορίες όπως. Τίμησε την Ελλάδα με το τεράστιο μουσικό του έργο. Όχι μόνο δεν βραβεύθηκε με το βραβείο Νόμπελ, για καθαρά πολιτικούς λόγους άλλα ακόμα αγνοείτε από ορισμένους Ελληνικες για τους ιδίους λογούς.