You are here

11-7-11: Φταίμε όλοι;

22/08/2011
Προσέξτε δημαγωγική τακτική: Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου μιλά για «ανικανότητα και αναξιοκρατία» του προέδρου και του Συμβουλίου της ΑΗΚ, και παίρνει απάντηση ότι «στην ΑΗΚ εργοδοτούνται δεκάδες εξειδικευμένα άτομα με διπλώματα που αφορούν τον τομέα του ηλεκτρισμού». Με έντεχνο τρόπο οι ευθύνες μετακυλούνται από την ηγεσία στα δεκάδες άτομα της ΑΗΚ. Και αφού αυτά είναι εξειδικευμένα με διπλώματα, και άρα ικανά, τότε όλοι είμαστε ικανοί.

Ούτε τον Πρύτανη επιθυμώ όπως υποστηρίξω (είναι ικανός να το κάνει μόνος του), ούτε να προσθέσω στα προβλήματα του Προέδρου της ΑΗΚ (αρκετά έχει δημιουργήσει μόνος του). Γράφω για να συγχαρώ το προσωπικό και τους τεχνικούς της ΑΗΚ. Ειλικρινά. Να μην μπλέξουμε τις ευθύνες των πολιτικών προϊσταμένων με τον επαγγελματισμό του προσωπικού και, ιδιαίτερα, την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης.

Κυρίως όμως γράφω διότι επαναστατώ στην άποψη ότι «φταίμε όλοι». Άμεσα ή έμμεσα αυτό καλλιεργείται τελευταίως.

Η άποψη αυτή είναι όχι μόνο εσφαλμένη αλλά και αδιέξοδη. Πρωτίστως, αγνοεί την πολύ σημαντική παρατήρηση του Βέμπερ, ότι σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ενώ ο λαός είναι κυρίαρχος, ο «λαός δεν κυβερνά». Δεν μπορεί να φταίνε αυτοί που δεν κυβερνούν. Ταυτόχρονα, μετακυλύει τις ευθύνες σε ένα απρόσωπο σύνολο και αποτρέπει τις οποιεσδήποτε διορθωτικές κινήσεις. Αφού φταίμε όλοι δεν φταίει κανείς. Τι να κάνουμε δηλαδή, ομαδικό χαρακίρι;

Όχι, δεν φταίμε όλοι! Ωστόσο, έχουμε όλοι ευθύνες. Οι ευθύνες μας ως λαός είναι μεγάλες και ήρθε η ώρα να τις αντιμετωπίσουμε.

Πότε έχουμε ευθύνη;

Όταν διδάσκουμε καλύτερα στα φροντιστήρια το απόγευμα, από ότι στο δημόσιο σχολείο το πρωί.

Όταν διεκπεραιώνουμε την αίτηση του επώνυμου πολίτη πιο γρήγορα, από την αίτηση της ανώνυμης νοικοκυράς.

Όταν υπεκφεύγουμε μπροστά στις δύσκολες αποφάσεις, όπως στο «αν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή δεν δεχόμαστε συγκράτηση μισθών».

Όταν συστήνουμε μετεγχειρητική άδεια έξη μηνών («είσαι δημόσιος υπάλληλος, δεν είναι;»), ενώ ο γιατρός «θα πήγαινα στο ιατρείο μετά από δυο μέρες, αλλά όχι στο γυμναστήριο».

Όταν ανεχόμαστε το ισχυρό επιχείρημα βουλευτή για πρόσληψη ξαδέλφης στο πανεπιστήμιο ότι «Θα τα πούμε στους προϋπολογισμούς!» (Κλείνει το τηλέφωνο).

Όταν προσπαθούμε να αποκλείσουμε υποψήφια από πρόσληψη λόγω «ανεπαρκούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας αφού είναι αλλοδαπή». Τώρα, πως μας διέφυγε ότι από ηλικία πέντε χρόνων πήγε σε δημόσια ελληνόφωνα σχολεία; Απλά, διότι άλλη υποψήφια ήρθε συστημένη από κομματικό στέλεχος.

Όταν ζητούμε διευκόλυνση φοιτητή με το επιχείρημα. «Στην Κύπρο ζούμε, μπορεί να με χρειαστείτε εσείς μια μέρα». (Ιδιαίτερα ατυχές επιχείρημα όταν προέρχεται από ογκολόγο).

Έχουμε ευθύνη όταν συμπεριφερόμαστε με αυτό τον τρόπο. Ευθύνη έχουμε και όταν ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές. Εννοείται βεβαίως ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι τελείως συμπτωματική.

Ο θεός να βάλει το χέρι του (ιδίως στο τελευταίο παράδειγμα). Όμως μια χώρα δεν κυβερνάται με προσευχές. Κυβερνάται με αρχές. Και ευθύνη για τις αρχές της διακυβέρνησης έχουμε όλοι.

Αυτή την στιγμή διογκώνονται στη χώρα μας υπόγεια κοινωνικά ρεύματα. Οι αγανακτισμένοι έγιναν αφυπνισμένοι. Σύντομα θα είναι οργανωμένοι και αποφασισμένοι για μια νέα πορεία. Ο Μιχάλης Ατταλίδης και ο γράφων υποστηρίξαμε, δημόσια και με επιχειρήματα, ότι η αλλαγή θα έρθει από την προεδρία της χώρας, και θα ξεκινήσει από τους νέους. Ομάδες πολιτών ήδη οργανώνονται. Εδώ ακριβώς έγκειται η μεγάλη μας ευθύνη.

Για να χαράξουμε μια νέα δημιουργική πορεία για τη χώρα μας απαιτείται ένα υψηλό αίσθημα δημόσιας ευθύνης, ενεργητικότητα, αυτοπειθαρχία, εμμονή σε αρχές, επιμονή μπροστά από τις δυσκολίες. Οι πολίτες μιας δημιουργικής κοινωνίας έχουν το ηθικό ανάστημα και την ψυχική δύναμη για να ανταποκριθούν σε αυτές τις ψηλές προδιαγραφές. Αν τα καταφέρουμε τότε θα έχουμε πάρει την τύχη μας στα χέρια μας. Θα είμαστε πλέον υπεύθυνοι. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα έχουμε τουλάχιστον τη συνείδηση μας ήσυχη ότι ανταποκριθήκαμε στις ευθύνες μας -- «Ο οφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν». Αν όμως συνεχίσουμε να αδιαφορούμε, τότε πράγματι θα φταίμε όλοι.
14 σχόλια
Yiannis Papamichael on 22/08/2011
Κύριε πρύτανη,
Συγχαρητήρια. Πέστε τους και άλλα. Γιατί είμαι σίγουρος ότι λόγω της θέσης σας, γνωρίζετε πολύ περισσότερα. Και στις περιπτώσεις που μπορείτε να το αποδείξετε (γιατί αν δεν μπορείτε θα βγάλουν ψεύτη), πεστε και ονόματα
αθηνα on 22/08/2011
Κύριε Πρύτανη,τα θερμά μου συγχαρητήρια.Πράγματι,η μόνη μας ελπίδα,είναι η αφύπνιση των πολιτών. Οχι τόσο γιά να αλλάξει ρότα ο πρόεδρος -ο άνθρωπος ακόμα δεν κατάλαβε- όσο γιά να συνειδητοποιήσουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις πως η ολιγωρία η δική τους, στο τέλος της μέρας θα ισοδυναμεί με ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
Andreas on 22/08/2011
Κύριε Πρύτανη,
Θα ήθελα να σας συγχαρώ για το άρθρο σας όπως και για τα προηγούμενα άρθρα σας που μου δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν μια προσπάθεια ανατάραξης των λιμναζόντων νερών του πολιτικού βίου στο τόπο μας.
Συμφωνώ σχεδόν με όλα τα γραφόμενα, όμως θα ήθελα να σημειώσω ότι στα παραδείγματα ευθυνών του λαού απουσιάζει η μεγαλύτερη ευθύνη των πολιτών αυτού του τόπου – η ανοχή μας στην κοροϊδία από τα πολιτικά κόμματα. Έχουμε μάθει να ψηφίζουμε το κόμμα στο οποίο μας στράτευσε α πατέρας μας και μεγαλώσαμε με αυτό και αποδεχόμαστε πάντοτε ότι αυτό υποστηρίξει και ότι αυτό πράξει, χωρίς να έχουμε δική μας άποψη, χωρίς καν να προβληματιστούμε. Ακόμα και σε εξόφθαλμες περιπτώσεις πάντοτε προσπαθούμε, εθελοτυφλώντας, να βρούμε στο κόμμα μας δικαιολογίες και να ρίξουμε τις ευθύνες στους άλλους αντί να πάμε και να του τραβήξουμε το αυτί, αντί να τους πούμε ¨Κύριοι αυτή τη φορά ΔΕΝ θα σας ψηφήσω γιατί κάνατε ¨αυτό¨ που ήταν ενάντια στα συμφέροντα αυτού του τόπου¨ (Βλ. τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ενώ όλοι ήταν αγανακτισμένοι με τους πολιτικούς, στο τέλος όλοι πήγαν στις κάλπες και ψήφησαν το κόμμα τους γιατί πάλι τα κόμματα κατάφεραν να περάσουν την γνωστή ΙΔΕΑ ¨εάν δεν μας ψηφήσεις τότε θα νικήσει το άλλο κόμμα ¨)
Επίσης θα πρόσθετα ότι φταίμε γιατί:
Την τελευταία φορά που είχαμε επισκεφτεί μια κυβερνητική υπηρεσία και δεν είχαμε εξυπηρετηθεί όπως έπρεπε, ΔΕΝ κάναμε το παράπονο μας.
Ενώ είμαστε κυβερνητικοί υπάλληλοι ΔΕΝ προσπαθούμε να κάνουμε την δουλεία μας με υπευθυνότητα (αναφέρομαι μόνον σε μια μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων), ενώ πάντοτε κατακρίνουμε τους άλλους ότι δεν κάνουν αυτά που πρέπει.
Την τελευταία φορά που είχαμε αγοράσει μια υπηρεσία ΔΕΝ είχαμε απαιτήσει απόδειξη πληρωμής.
Την τελευταία φορά ψηφίσαμε τον ¨κύριο¨ που γνωρίζουμε, με την ελπίδα να μας βοηθήσει, παρόλο που γνωρίζουμε τις ατασθαλίες και τις διαπλοκές που διαπράττει.
DKC on 22/08/2011
Έχουμε ευθύνη όταν κάνουμε κλίκες, κόμματα και συντεχνίες για να διατηρήσουμε τα πλούσια κεκτημένα μας αναγκάζοντας το κράτος να δανείζεται σε βάρος των νέων ανθρώπων τους οποίους καταδικάζουμε να ζουν σε πτωχότερο βιοτικό επίπεδο λόγο της δίκης μας ανεκτικότητας στην κακοδιαχείριση του τόπου.
panayiotis on 22/08/2011
Καλωσόρισες στο συμπέρασμα ότι κατάρα αυτού του τόπου είναι τα κόμματα και ότι αντί τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας είναι ο καρκίνος της δημοκρατίας. Πάρε τηλέφωνο τον ογκολόγο, ξέρει εκείνος.

Θέλουμε δημοψιφίσματα, ένα το μήνα και όποιος θέλει ας πηγαίνει, για να ακουστεί τελικά ο κόσμος με όλες του τις ατέλειες, γιατί σιγά σιγά θα ρωτά, θα μαθαίνει, θα μιλά, θα ακούετε, θα παίρνει ευθύνη, θα απαιτεί ευθύνη και σοβαρότητα, θα γίνει ο ίδιος σοβαρός.
phylarchus on 22/08/2011
Χαίρομαι που αυτό το θέμα γίνεται αντικείμενο έντονου προβληματισμού. Είναι καλό σημάδι αυτό. Βεβαίως έχει δίκαιο ο κ. Πρύτανης και με το επιχείρημα ότι "αν όλοι φταίμε, τότε δεν έχουμε σωτηρία", θίγει ένα καίριο σημείο. Με όλο το σεβασμό, αν μού επιτρέπει, θα πρόσθετα όμως πρώτο ότι το ψάρι είναι από την κεφαλή που βρωμάει (υπονοώντας τους ηγέτες) και δεύτερο ότι και πάλι μόνο από πάνω προς τα κάτω μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική καταπολέμηση της αναξιοκρατίας και όχι αντίστροφα (άρα αν δεν γίνεται τότε πάλι η ηγεσία φταίει). Όποιος νομίζει ότι ο κόσμος μπορεί εκ των κάτω να απαιτήσει και να εξαναγκάσει την συστηματική εφαρμογή αξιοκρατικών μεθόδων, απατάται πλάνην οικτράν. Πώς θα απαιτήσει να εφαρμοστεί αξιοκρατία και θα κάνει καταγγελία ο ασθενής που ξέρει ότι αν δεν πέσει φακελάκι αμέσως κινδυνεύει η υγεία του; Ή ο φτωχός που βλέπει στην τυφλή υποστήριξη ενός κόμματος τη μοναδική πιθανότητα που έχει η κόρη του να διοριστεί; Ή ο γιος του, στρατιώτης, να γίνει δόκιμος ή να κοιμάται στο σπίτι; Ή ο επιχειρηματίας που ξέρει ότι χωρίς λάδωμα δεν παίρνει παραγγελία; Ή ο φορολογούμενος που, αν δεν πληρώσει δέκα κάτω από το τραπέζι θα πληρώσει εκατό και δεν θα ξέρει αν τελείωσε με το φόρο; Ή ο μαθητής που, αν δεν κάνει ιδιαίτερα δεν θα μπει στο πανεπιστήμιο; Μόνο οι ελάχιστοι θα το έκαναν αυτό και οι υπόλοιποι θα τους θεωρούσαν Δονκιχώτες.
Αυτό είναι το επικίνδυνο με την αναξιοκρατία. Γίνεται τρόπος ζωής και αναγεννάται μετά από κάθε χτύπημα σαν Λερναία Ύδρα. Ο μεμονωμένος για να επιβιώσει αναγκάζεται να συμπλεύσει. Μόνο αν από ψηλά τής στερηθεί το οξυγόνο θα ψοφήσει. Πώς θα γίνει αυτό πρακτικά; Υπάρχουν τρόποι.
Andreas on 22/08/2011
"Ή ο φορολογούμενος που, αν δεν πληρώσει δέκα κάτω από το τραπέζι θα πληρώσει εκατό και δεν θα ξέρει αν τελείωσε με το φόρο"
Αγαπητέ φύλαρχε με όλη την εκτίμηση, δυσκολεύομαι να καταλάβω αυτό το παράδειγμα. Στην περίπτωση του ασθενή εάν δεν λαδώσει δεν θα πάρει κάτι που δικαιούται και κινδυνεύει η υγεία του, στην περίπτωση του φτωχού άντε να το δεχτώ, να ζητήσει την υποστήριξη του κόμματος για να μην αδικήσουν την κόρη.
Στην περίπτωση του φορολογούμενου όμως δεν μπορώ να το καταλάβω. Επειδή οι άλλοι φοροδιαφεύγουν πρέπει και εμείς να το κάνουμε? Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι δικαιολογία έχει αυτός που φοροδιαφεύγει. Η φοροδιαφυγή έχει να κάνει και με τη συνείδηση του καθενός μας. Είναι για αυτό το λόγο που ενοχλούν ορισμένοι, που από την μία ανησυχούν για την οικονομία του τόπο, καθημερινώς εξαπολύουν επιθέσεις και δημόσια σχίζουν τα ιμάτια τους και από την άλλη, οι ίδιοι δεν εκπληρώνουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις έναντι αυτού του τόπο
Loucas on 22/08/2011
Δυστυχώς ζούμε στην Κύπρο που κάποτε ήταν η χώρα των Αγίων. Τώρα είναι η χώρα του συμφέροντος. Κανείς δεν θέλει να πληρώσει και ομιλά μόνο όταν έχει συμφέρον. Η κομματοκρατία έχει καταστρέψει κάθε υγιές κύταππο της δημοκρατίας

Γιατί κανείς βουλευτής δεν λέει ότι η κάθαρση πρέπει να ξεκινήσει απο αυτούς. Η προσφορά τους αμείβετε μόνο 7000 ευρώ μηνιαίως με παχουλές συντάξεις και εφάπαξ. Φυσικά τους καημένους ο χρόνος του είναι περιορισμένος. Μην ξεχνάτε οι περισσότεροι είναι δικηγόροι και πρέπει να προλάβουν τις δουλειές του γραφείου τους. Επιπλέον κάνουν υπεράνθρωπές προσπάθειες να προλάβουν όλες τις κοινωνικές υποχρεώσεις(γάμους,βαφτίσια,κηδείες και διάφορα φαγοπότια). Τώρα σοβαρολογούμε που θα βρουν το χρόνο να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα του τόπου. Μην ξεχνάτε ότι έχουν αποκαταστήσει πολύ κοσμό. Έχουν βάλει στο δημόσιο όλους τους γνωστούς τους και όλα τα κομματόσκυλια. Οι υπόλοιποι ήμαστε οι ήλιθιοι τους συστήματος που πρέπει να παράγουμε εισόδημα. Μην ξεχνάτε είναι μισθωτοί παρότι αρκετοί απο αυτούς παίρνουν μόνο 10000 ευρώ σύνταξη μηνιαίως. Να συνεχίσουν οι ηλίθιοι τα σκυλιά που δεν είναι στο δημόσιο να παράγουν εισόδημα. Μην ξεχνάτε τα κεκτημένα ηλίθιοι.
phylarchus on 22/08/2011
Μπαίνουμε σε λεπτομέρειες που βλάφτουν την ουσία, αγ. Ανδρέα. Μπορεί να υπερβάλλω όσον αφορά στη συχνότητα στο συγκεκριμένο. Δεν θέλω να γίνομαι κουτσομπόλος, αλλά υπάρχουν πολλά κάτω από την επιφάνεια. Η δικαιολογία του είναι ότι διαφορετικά κινδυνεύει να εφαρμοστεί στην πλάτη του όλη η αυστηρότητα του νόμου, κάτι που πάρα πολλές φορές έγκειται στην κρίση του υπαλλήλου..
Η ουσία είναι ότι η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι μόνο εκ των άνω καταπολεμούνται αποτελεσματικά και σ' συτό είμαι απόλυτος.
... on 23/08/2011
Και προς επιβεβαίωση όσων λέει ο κ. Ζένιος στην αρχή του άρθρου του, κοιτάξτε τι είπε σήμερα ο κ. Στεφάνου:

Ερωτηθείς αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έθεσε θέμα στους αρμόδιους για τον χώρο φύλαξης των εμπορευματοκιβωτίων στο Μαρί δίπλα στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της ΑΗΚ, ο κ. Στεφάνου είπε ότι «όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή η Κυβέρνηση ρωτά τους αρμόδιους και τους τεχνοκράτες και η Κυβέρνηση δίνει μια ευθύνη στους τεχνοκράτες για να φυλάξουν ένα υλικό, πρέπει να ακολουθούνται οι διαδικασίες. Αφού όλοι είδαν πού πήγαν τα υλικά δεν βρέθηκε ένας να εγείρει αυτό το θέμα; Άρα δεν είχαν λειτουργήσει κάποια συγκεκριμένα ζητήματα από το σύστημα.

Πρόσθεσε ότι η Κυβέρνηση σέβεται την ερευνητική διαδικασία που θα «καταλήξει πώς και γιατί το όλο σύστημα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν λειτούργησε».
αθηνα on 24/08/2011
Δυστυχώς ο κ.Στεφάνου προχωρά ένα βήμα πιό πέρα από τον κ.Ζένιο.Και είναι εξαιρετικά σημαντικό.Θέλει να περιορίσει τις όποιες ευθύνες υπάρχουν σε επίπεδο τεχνοκρατών,δηλ. ΜΕΤΑ την πολιτική απόφαση του Χριστόφια γιά κράτηση του φορτίου.Αρα το ερώτημα του κ.Ζένιου -ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ;- πάει να ξεφτιλιστεί σε ένα κατώτερο επίπεδο, του τύπου: Μα επιτέλους δεν ήταν δουλειά του προέδρου να ασχοληθεί με το στέγαστρο που θα προστάτευε τα πυρομαχικά από τον ήλιο.Και ο νοών νοείτω!
Σταύρος Α. Ζένιος on 24/08/2011
Δυστυχώς έτσι ακριβώς πάει να γίνει. Το πολιτικό σύστημα ρίχνει το φταίξιμο στους πολίτες! Αυτό επιβάλλει το ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Είχα γράψει γι αυτό στο άρθρο Για Ένα Καλύτερο Κράτος http://blog.stockwatch.com.cy/?p=652:

"Το λεωφορείο τρέχει προς τον γκρεμό με το γκάζι πατημένο, ο οδηγός κοιμάται στο τιμόνι, οι συνοδηγοί καυγαδίζουν για μια θέση στο παράθυρο. Όταν γκρεμιστούν θα διοριστεί επιτροπή για να επιρρίψει ευθύνες στον μηχανικό συντήρησης ότι δεν έλεγξε επαρκώς την πίεση στα λάστιχα!

Κάπως έτσι μοιάζει η είδηση ότι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα πυροσβέστες για την έκρηξη στο Μαρί. Ψάχνουμε να βρούμε ποιος πυροσβέστης φταίει. Αυτό είναι αποτέλεσμα της μη ανάληψης πολιτικών ευθυνών: το κυνηγητό των πιο κάτω. Σίγουρα θα βρεθούν ευθύνες. Κάποιος δεν τήρησε ευλαβικά τις διαδικασίες. Να τιμωρηθεί; Όχι! Οι ευθύνες είναι πολιτικές."
αθηνα on 27/08/2011
Ανέκαθεν,άμα κάποιος ήθελε φέρει ένα παράδειγμα επίδειξης υπερβολικής πολιτικής ευθιξίας,κατέφευγε σέ ιάπωνες πολιτικούς. Το χαρακίρι ήταν το άκρον άωτον βέβαια.Βάσει αυτού τού άγραφου νόμου,ο δικός μας κυβερν. εκπρόσωπος τόλμησε να συγκρίνει δύο εντελώς ανόμοια ατυχήματα , Φουκουσίμα- Μαρί,ερωτώντας γιατί δεν παραιτήθηκε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός. Ε λοιπόν,απο χθες ο κ.Στεφάνου έχασε ένα'' ατράνταχτο point ''.
Μίμης Θεοδότου on 02/09/2011
Δυστυχώς κύριε Ζένιο είναι «τενεκέδες αγάνωτη» όπως έλεγε και ο παππούς μου για παρόμοιες περιπτώσεις. Το θέμα και συνάμα πρόβλημα είναι ότι είναι ακόμα εκεί…