Επικίνδυνες οικοδομές και δημόσια ασφάλεια
Τα δύο περιστατικά κατάρρευσης τμήματος οικοδομών μέσα σε τρεις μέρες, έρχονται να προστεθούν σε σωρεία περιστατικών κατάρρευσης που έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Οι καταρρεύσεις μπαλκονιών και προβόλου οροφής σε δύο κτήρια στην Πάφο, έχουν προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς στους ενοίκους και σε περαστικούς. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια την αδυναμία του νομικού πλαισίου και της πολιτείας να λειτουργούν με γνώμονα την πρόληψη. Η θέση μου είναι να δράσουμε προτού θρηνήσουμε θύματα.
Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο στον περί «Οδών και Οικοδομών Νόμο» δίνει εργαλεία περιορισμένης εμβέλειας στις τοπικές αρχές να δρουν απέναντι στο ζήτημα με τις επικίνδυνες οικοδομές. Τί εννοούμε όμως επικίνδυνη οικοδομή; Είναι εύκολος ο χαρακτηρισμός μιας οικοδομής ως επικίνδυνης; Εάν ένα τμήμα της οικοδομής παρουσιάζει προβλήματα, μπορούμε να θεωρήσουμε ολόκληρο το κτήριο επικίνδυνο; Πως εντοπίζουμε μια επικίνδυνη οικοδομή; Τι γίνεται με τους χρήστες της οικοδομής όταν αυτή κηρυχθεί ως επικίνδυνη; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που δεν μπορεί να μας απαντήσει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο. Άμεσα χρειάζεται να καθοριστούν!
Επιπλέον, η αδυναμία θεσμοθέτησης ενός τακτικού προγράμματος συντήρησης των έργων πολιτικού μηχανικού και ο περιοδικός έλεγχος των έργων κατά τη διάρκεια λειτουργίας τους, αφήνει τα έργα εκτεθειμένα σε φθορές. Επαφίονται όλα στη συνείδηση και στην οικονομική ευχέρεια του κάθε ιδιοκτήτη, αν θα τα προφυλάξει από την αλλοίωση και την φθορά του χρόνου. Το πρόβλημα οξύνεται σε περιπτώσεις κοινόκτητων οικοδομών. Τι γίνεται αν οι συνιδιοκτήτες δεν συμφωνούν για τη συντήρηση, ή την επιδιόρθωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικοδομές τους;
Παρόλα αυτά, οι αρμόδιες αρχές, είτε είναι Επαρχιακές Διοικήσεις είτε είναι Δήμοι, δεν πρέπει να οχυρώνονται πίσω από την αδυναμία του νομικού πλαισίου και να κλείνουν τα μάτια σε εξόφθαλμες περιπτώσεις. Πρέπει αμέσως να σηκώνουν τα μανίκια και να ξεκινούν την καταγραφή των προβληματικών οικοδομών που βρίσκονται στα διοικητικά τους όρια. Παράλληλα, να ενημερώνουν τους ιδιοκτήτες και να τους υποχρεώνουν στη λήψη μέτρων προστασίας με σκοπό τη δημόσια ασφάλεια.
Οι Επαρχιακές Διοικήσεις και οι Δήμοι μπορούν να λειτουργήσουν με ευελιξία και αποφασιστικότητα. Είναι οι πλέον αρμόδιες αρχές για διατήρηση της δημόσιας ασφάλειας και πρέπει να ενεργήσουν άμεσα με διάφορους τρόπους προστασίας όπως, η περίφραξη των οικοδομών, μέτρα στήριξης των επικίνδυνων σημείων της οικοδομής ή και ακόμα με κατεδάφιση κ.α.).
Το πρώτο μέλημα είναι να μην τεθούν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Να ενεργήσουμε προληπτικά με το πλαίσιο που διαθέτουμε, ακόμα και με αδυναμίες, μέχρι να πετύχουμε το καλύτερο και πιο συγκεκριμένο που θα περιορίσει τον κίνδυνο.
Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Ας αναλογιστούμε ότι ο πρώτος αντισεισμικός κώδικας εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1994. Η υποχρεωτική επίβλεψη θεσπίστηκε ως τέτοια μόλις το 1999. Από τα πιο πάνω κατανοούμε ότι το οικοδομικό μας απόθεμα δεν είναι και τόσο ποιοτικό. Πολλά κτήρια δεν έχουν αντισεισμικά μέτρα, ούτε έχουν διασφαλιστεί οι ορθολογιστικές μέθοδοι κατασκευής μέσω της επίβλεψης.
Καλείται, λοιπόν, το κράτος να πάρει μέτρα και να βρει τις κατάλληλες ρυθμίσεις, ώστε να ελεγχθεί και να θωρακιστεί το οικοδομικό απόθεμα της πολιτείας και να υπηρετηθεί η δημόσια ασφάλεια.
Το θέμα των επικίνδυνων οικοδομών είναι ήδη εγγεγραμμένο στην Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής. Σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Επιτροπής έχουμε αναλάβει πρωτοβουλία ώστε να είναι στις προτεραιότητες της Επιτροπής, αμέσως μετά την έναρξη των εργασιών της Βουλής.
Βουλευτή ΑΚΕΛ Πάφου.