16/04/2008 12:49
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαν οι PricewaterhouseCoopers σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το αυξανόμενο κόστος των χρόνιων ασθενειών, περιλαμβανομένων των άμεσων ιατρικών εξόδων και των έμμεσων εξόδων που συνδέονται με τη χαμένη παραγωγικότητα, συνιστούν ολοένα και μεγαλύτερο βάρος για τις επιχειρήσεις. Η έκθεση προειδοποιεί ότι κατά τα επόμενα 25 χρόνια, οι χρόνιες ασθένειες θα μειώσουν τη διαθέσιμη προσφορά εργασίας, τις αποταμιεύσεις και τις επενδύσεις επηρεάζοντας, εν τέλει, και τις κεφαλαιαγορές, και παραθέτει τα οφέλη από την καθιέρωση προγραμμάτων ευεξίας στον εργασιακό χώρο. Δηλώνει ότι η αλλολοεξάρτηση που παρατηρείται στην παγκόσμια οικονομία, οι χρόνιες νόσοι όπως οι καρδιοαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης και ασθένειες του αναπνευστικού, δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για την κοινωνία, που απειλούν τα συστήματα υγείας και την οικονομική αειφορία.
Η ανάλυση των PricewaterhouseCoopers διαπιστώνει ότι οι απώλειες παραγωγικότητας που συνδέονται με εργαζόμενους που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες είναι μέχρι και 400% μεγαλύτερες από το κόστος θεραπείας των χρόνιων ασθενειών. Οι απώλειες παραγωγικότητας περιλαμβάνουν αναπηρία, απρόβλεπτες απουσίες, μειωμένη αποδοτικότητα στο χώρο εργασίας, περισσότερα ατυχήματα και αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα της εργασίας ή την εξυπηρέτηση των πελατών.
Επιπλέον, η συχνότητα εμφάνισης χρόνιων ασθενειών αυξάνεται με εκπληκτικούς ρυθμούς. Παγκοσμίως, οι χρόνιες ασθένειες αντιπροσωπεύουν πέραν του ήμισυ (57%) όλων των θανάτων ετησίως, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί κατά 23% εντός των επόμενων 20-25 ετών, ενώ οι θάνατοι λόγω άλλων αιτιών αναμένεται να παραμείνουν στα ίδια περίπου επίπεδα μέχρι το 2030. Η σταδιακή αυτή αύξηση των χρόνιων ασθενειών παρατηρείται παρά το γεγονός ότι οι ασθένειες αυτές μπορούν σε μεγάλο βαθμό να προληφθούν. Ενώ το σχετικό κόστος των χρόνιων ασθενειών εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερο στις βιομηχανοποιημένες χώρες, η σύγκλιση των παγκόσμιων οικονομιών και η δυτική επιρροή στον τρόπο ζωής σε όλο τον κόσμο θα επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο τις αναδυόμενες οικονομίες με παρόμοια ποσοστά.
Δεδομένης της αυξανόμενης συχνότητας εμφάνισης χρόνιων ασθενειών σε όλο τον κόσμο και νέων στοιχείων βάσει των οποίων τα προγράμματα ευεξίας στο χώρο εργασίας είναι αποτελεσματικά σε ό,τι αφορά τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης των ασθενειών αυτών, η έκθεση εισηγείται ότι οι επιχειρήσεις έχουν κάθε συμφέρον να καθιερώσουν τέτοια προγράμματα και ότι οι συνεταιρισμοί μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι απαραίτητοι τόσο για την υγεία όσο και για τα αποτελέσματα των εταιρειών αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Ο Michael J. Thompson, επικεφαλής του παγκόσμιου τμήματος υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού των PricewaterhouseCoopers δήλωσε:
‘Τα προγράμματα ευεξίας στο χώρο εργασίας εξελίσσονται από προγράμματα του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού σε ζήτημα προτεραιότητας για τα ανώτερα εκτελεστικά στελέχη, επισύροντας την προσοχή της ανώτερης διεύθυνσης και των κυβερνήσεων. Οι διεθνείς εταιρείες που ήδη διαθέτουν προγράμματα ευεξίας αποτελούν απόδειξη ότι τα προγράμματα αυτά είναι ένας τρόπος ενίσχυσης της προσέλκυσης, διατήρησης και αφοσίωσης του προσωπικού, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται το κόστος υγείας, βελτιώνεται η παραγωγικότητα και στηρίζονται οι κοινωνικές δεσμεύσεις της εταιρείας.’
Η έκθεση των PricewaterhouseCoopers και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ με τίτλο Working Towards Wellness: The Business Rationale, προσδιορίζει τέσσερις κύριους λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις θα πρέπει να επενδύσουν στην πρόληψη χρόνιων ασθενειών:
Οι χρόνιες ασθένειες αυξάνουν το εθνικό κόστος παροχής υπηρεσιών υγείας
Τα άτομα με χρόνιες ασθένειες αντικατοπτρίζουν την πλειοψηφία του εθνικού κόστους υγείας και περίπου 40% του συνολικού χαμένου χρόνου εργασίας. Ο αντίκτυπος των χρόνιων ασθενειών βαραίνει ολοένα και περισσότερο τα συστήματα υγείας, τους φόρους και το κόστος κάλυψης, που με τη σειρά τους επηρεάζουν αρνητικά τους οργανισμούς και τους εργαζομένους τους.
Τα προγράμματα ευεξίας και προαγωγής υγείας επικεντρώνονται γενικά στη μείωση συμπεριφορών που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και οδηγούν στην ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών. Το κόστος υγείας για όσους βρίσκονται εκτεθειμένοι σε μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία τους αυξάνεται αναλογικά με τον αριθμό των κινδύνων στους οποίους εκτίθενται, ακόμη και εν τη απουσία χρόνιας ασθένειας.
Οι απώλειες παραγωγικότητας που συνδέονται με τις χρόνιες ασθένειες είναι ακόμη μεγαλύτερες
Έρευνες έχουν δείξει ότι το κόστος της παραγωγικότητας που συνδέεται με παράγοντες κινδύνου για την υγεία είναι μέχρι και τέσσερις φορές μεγαλύτερο του κόστους παροχής υγείας για τους εργοδότες. Οι πιο δαπανηρές παθήσεις και παράγοντες κινδύνου για την υγεία που σχετίζονται με την παραγωγικότητα διαφέρουν από ότι αν λαμβάναμε υπόψη μόνο το κόστος θεραπείας των ασθενειών. Η κατάθλιψη, η κόπωση και τα προβλήματα ύπνου – παθήσεις ή κίνδυνοι που συχνά συνδέονται με χρόνιες ασθένειες – έχουν το μεγαλύτερο αντίκτυπο στην παραγωγικότητα. Όπως και με το κόστος παροχής υγείας, η συνύπαρξη περισσοτέρων παραγόντων κινδύνου έχει ως αποτέλεσμα των πολλαπλασιασμό των απωλειών παραγωγικότητας.
Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η Κίνα, η Ινδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένεται να χάσουν US$ 558 δις., US$ 237 δις. και US$ 33 δις. αντίστοιχα, σε εθνικό εισόδημα ως αποτέλεσμα καρδιοπαθειών, εγκεφαλικών επεισοδίων και διαβήτη και εν μέρει ως αποτέλεσμα της μειωμένης οικονομικής παραγωγικότητας.
Σε πολλές αναδυόμενες οικονομίες, η έλλειψη αποτελεσματικής θεραπείας των χρόνιων ασθενειών κατά τα χρόνια ενεργούς απασχόλησης επίσης συμβάλλει στους μεγαλύτερους αριθμούς χαμένων χρόνων παραγωγικής ζωής. Για παράδειγμα, μέχρι το 2030, ο συνολικός αριθμός παραγωγικών ετών που θα χαθούν στη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία αναμένεται να αυξηθεί κατά 64% από 20.6 εκ. το 2000 σε 33,7 εκ. το 2030 ως αποτέλεσμα και μόνο των καρδιοαγγειακών παθήσεων. Αυτό αποτελεί σημαντική απειλή για τη ζωτικότητα ενός ιδιαίτερα αλληλοεξαρτώμενου παγκόσμιου οικοσυστήματος, που μπορεί στη συνέχεια να απειλήσει την αειφορία των ήδη βεβαρημένων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στις βιομηχανοποιημένες χώρες.
Οι προσπάθειες προαγωγής της ευεξίας στο χώρο εργασίας μπορούν να επηρεάσουν θετικά τις επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο
Το ανθρώπινο κεφάλαιο αποτελεί ένα ολοένα και σπανιότερο οργανωτικό πόρο σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ζήτηση για ταλαντούχους ανθρώπους αυξάνεται και η γήρανση του εργατικού δυναμικού προκαλεί επιπρόσθετες πιέσεις στο εργατικό δυναμικό των οργανισμών. Σύμφωνα με την Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, η Κίνα για παράδειγμα θα εισέλθει μέχρι το 2010 από μια εποχή πλεονάσματος εργατικού δυναμικού σε μια εποχή έλλειψης εργατικού δυναμικού.
Η ανάλυση των PricewaterhouseCoopers έχει διαπιστώσει ότι οι οργανισμοί επενδύουν κατά μέσο όρο US$ 290 σε κόστος εργασίας για να παράξουν US$ 1000 σε έσοδα και δεδομένου ότι ο όγκος της επένδυσης εργασίας ανά παραγόμενο δολάριο αυξάνεται, δημιουργούνται σημαντικές ευκαιρίες για βελτίωση της απόδοσης επενδύσεων στο εργατικό δυναμικό. Βοηθώντας τους εργαζόμενους να εργάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να έχουν πιο παραγωγική ζωή, οι οργανισμοί μπορούν να προστατεύσουν το ανθρώπινο δυναμικό τους ενόψει της αυξανόμενης έλλειψης παγκοσμίως.
Επίσης, ένας οργανισμός που αποδεικνύει ότι εκτιμά την υγεία των εργαζομένων του έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να προσελκύσει, να διατηρήσει και να δώσει κίνητρο στο ανθρώπινο δυναμικό. Κορυφαίοι οργανισμοί έχουν χρησιμοποιήσει προγράμματα πρόληψης και ευεξίας για να αποδείξουν την αξία που προσδίδουν στους εργαζομένους τους
Η αειφορία απειλείται από την επιδημία των χρόνιων ασθενειών
Σε μια αλληλοεξαρτώμενη παγκόσμια οικονομία, η επιδημία των χρόνιων ασθενειών – προϊόν τόσο του περιβάλλοντος όσο και συμπεριφορών – είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που κυριαρχεί αλλά μπορεί να προληφθεί, όπως π.χ. η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι μολυσματικές ασθένειες, η φτώχεια, η τρομοκρατία, το καθαρό νερό και οι βασικές υποδομές. Κατ’ακρίβειαν, πολλά από τα ζητήματα αυτά συνδέονται με τις χρόνιες ασθένειες.
Η Carrie Yu, επικεφαλής του παγκόσμιου τμήματος λιανικού εμπορίου και καταναλωτών των PricewaterhouseCoopers συμπεραίνει:
‘Με τη σωστή ηγεσία, ο οργανισμοί μπορούν και πρέπει να εργαστούν για την αλλαγή. Θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην ευεξία παρά στην αρρώστια και οι εταιρείες έχουν μοναδικό και ουσιώδες ρόλο να διαδραματίσουν για να βελτιώσουν την υγεία και ευεξία των εργαζομένων τους. Ως ενδιαφερόμενα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας, όλες οι επιχειρήσεις έχουν την ικανότητα να αναλάβουν δράση και να εμπλακούν σε πιο εκτενείς συνεταιρισμούς με το δημόσιο τομέα ώστε να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα ως ένα ζήτημα που αφορά την κοινωνία.’
Η ανάλυση των PricewaterhouseCoopers διαπιστώνει ότι οι απώλειες παραγωγικότητας που συνδέονται με εργαζόμενους που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες είναι μέχρι και 400% μεγαλύτερες από το κόστος θεραπείας των χρόνιων ασθενειών. Οι απώλειες παραγωγικότητας περιλαμβάνουν αναπηρία, απρόβλεπτες απουσίες, μειωμένη αποδοτικότητα στο χώρο εργασίας, περισσότερα ατυχήματα και αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα της εργασίας ή την εξυπηρέτηση των πελατών.
Επιπλέον, η συχνότητα εμφάνισης χρόνιων ασθενειών αυξάνεται με εκπληκτικούς ρυθμούς. Παγκοσμίως, οι χρόνιες ασθένειες αντιπροσωπεύουν πέραν του ήμισυ (57%) όλων των θανάτων ετησίως, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί κατά 23% εντός των επόμενων 20-25 ετών, ενώ οι θάνατοι λόγω άλλων αιτιών αναμένεται να παραμείνουν στα ίδια περίπου επίπεδα μέχρι το 2030. Η σταδιακή αυτή αύξηση των χρόνιων ασθενειών παρατηρείται παρά το γεγονός ότι οι ασθένειες αυτές μπορούν σε μεγάλο βαθμό να προληφθούν. Ενώ το σχετικό κόστος των χρόνιων ασθενειών εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερο στις βιομηχανοποιημένες χώρες, η σύγκλιση των παγκόσμιων οικονομιών και η δυτική επιρροή στον τρόπο ζωής σε όλο τον κόσμο θα επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο τις αναδυόμενες οικονομίες με παρόμοια ποσοστά.
Δεδομένης της αυξανόμενης συχνότητας εμφάνισης χρόνιων ασθενειών σε όλο τον κόσμο και νέων στοιχείων βάσει των οποίων τα προγράμματα ευεξίας στο χώρο εργασίας είναι αποτελεσματικά σε ό,τι αφορά τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης των ασθενειών αυτών, η έκθεση εισηγείται ότι οι επιχειρήσεις έχουν κάθε συμφέρον να καθιερώσουν τέτοια προγράμματα και ότι οι συνεταιρισμοί μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι απαραίτητοι τόσο για την υγεία όσο και για τα αποτελέσματα των εταιρειών αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Ο Michael J. Thompson, επικεφαλής του παγκόσμιου τμήματος υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού των PricewaterhouseCoopers δήλωσε:
‘Τα προγράμματα ευεξίας στο χώρο εργασίας εξελίσσονται από προγράμματα του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού σε ζήτημα προτεραιότητας για τα ανώτερα εκτελεστικά στελέχη, επισύροντας την προσοχή της ανώτερης διεύθυνσης και των κυβερνήσεων. Οι διεθνείς εταιρείες που ήδη διαθέτουν προγράμματα ευεξίας αποτελούν απόδειξη ότι τα προγράμματα αυτά είναι ένας τρόπος ενίσχυσης της προσέλκυσης, διατήρησης και αφοσίωσης του προσωπικού, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται το κόστος υγείας, βελτιώνεται η παραγωγικότητα και στηρίζονται οι κοινωνικές δεσμεύσεις της εταιρείας.’
Η έκθεση των PricewaterhouseCoopers και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ με τίτλο Working Towards Wellness: The Business Rationale, προσδιορίζει τέσσερις κύριους λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις θα πρέπει να επενδύσουν στην πρόληψη χρόνιων ασθενειών:
Οι χρόνιες ασθένειες αυξάνουν το εθνικό κόστος παροχής υπηρεσιών υγείας
Τα άτομα με χρόνιες ασθένειες αντικατοπτρίζουν την πλειοψηφία του εθνικού κόστους υγείας και περίπου 40% του συνολικού χαμένου χρόνου εργασίας. Ο αντίκτυπος των χρόνιων ασθενειών βαραίνει ολοένα και περισσότερο τα συστήματα υγείας, τους φόρους και το κόστος κάλυψης, που με τη σειρά τους επηρεάζουν αρνητικά τους οργανισμούς και τους εργαζομένους τους.
Τα προγράμματα ευεξίας και προαγωγής υγείας επικεντρώνονται γενικά στη μείωση συμπεριφορών που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και οδηγούν στην ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών. Το κόστος υγείας για όσους βρίσκονται εκτεθειμένοι σε μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία τους αυξάνεται αναλογικά με τον αριθμό των κινδύνων στους οποίους εκτίθενται, ακόμη και εν τη απουσία χρόνιας ασθένειας.
Οι απώλειες παραγωγικότητας που συνδέονται με τις χρόνιες ασθένειες είναι ακόμη μεγαλύτερες
Έρευνες έχουν δείξει ότι το κόστος της παραγωγικότητας που συνδέεται με παράγοντες κινδύνου για την υγεία είναι μέχρι και τέσσερις φορές μεγαλύτερο του κόστους παροχής υγείας για τους εργοδότες. Οι πιο δαπανηρές παθήσεις και παράγοντες κινδύνου για την υγεία που σχετίζονται με την παραγωγικότητα διαφέρουν από ότι αν λαμβάναμε υπόψη μόνο το κόστος θεραπείας των ασθενειών. Η κατάθλιψη, η κόπωση και τα προβλήματα ύπνου – παθήσεις ή κίνδυνοι που συχνά συνδέονται με χρόνιες ασθένειες – έχουν το μεγαλύτερο αντίκτυπο στην παραγωγικότητα. Όπως και με το κόστος παροχής υγείας, η συνύπαρξη περισσοτέρων παραγόντων κινδύνου έχει ως αποτέλεσμα των πολλαπλασιασμό των απωλειών παραγωγικότητας.
Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η Κίνα, η Ινδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένεται να χάσουν US$ 558 δις., US$ 237 δις. και US$ 33 δις. αντίστοιχα, σε εθνικό εισόδημα ως αποτέλεσμα καρδιοπαθειών, εγκεφαλικών επεισοδίων και διαβήτη και εν μέρει ως αποτέλεσμα της μειωμένης οικονομικής παραγωγικότητας.
Σε πολλές αναδυόμενες οικονομίες, η έλλειψη αποτελεσματικής θεραπείας των χρόνιων ασθενειών κατά τα χρόνια ενεργούς απασχόλησης επίσης συμβάλλει στους μεγαλύτερους αριθμούς χαμένων χρόνων παραγωγικής ζωής. Για παράδειγμα, μέχρι το 2030, ο συνολικός αριθμός παραγωγικών ετών που θα χαθούν στη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία αναμένεται να αυξηθεί κατά 64% από 20.6 εκ. το 2000 σε 33,7 εκ. το 2030 ως αποτέλεσμα και μόνο των καρδιοαγγειακών παθήσεων. Αυτό αποτελεί σημαντική απειλή για τη ζωτικότητα ενός ιδιαίτερα αλληλοεξαρτώμενου παγκόσμιου οικοσυστήματος, που μπορεί στη συνέχεια να απειλήσει την αειφορία των ήδη βεβαρημένων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στις βιομηχανοποιημένες χώρες.
Οι προσπάθειες προαγωγής της ευεξίας στο χώρο εργασίας μπορούν να επηρεάσουν θετικά τις επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο
Το ανθρώπινο κεφάλαιο αποτελεί ένα ολοένα και σπανιότερο οργανωτικό πόρο σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ζήτηση για ταλαντούχους ανθρώπους αυξάνεται και η γήρανση του εργατικού δυναμικού προκαλεί επιπρόσθετες πιέσεις στο εργατικό δυναμικό των οργανισμών. Σύμφωνα με την Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, η Κίνα για παράδειγμα θα εισέλθει μέχρι το 2010 από μια εποχή πλεονάσματος εργατικού δυναμικού σε μια εποχή έλλειψης εργατικού δυναμικού.
Η ανάλυση των PricewaterhouseCoopers έχει διαπιστώσει ότι οι οργανισμοί επενδύουν κατά μέσο όρο US$ 290 σε κόστος εργασίας για να παράξουν US$ 1000 σε έσοδα και δεδομένου ότι ο όγκος της επένδυσης εργασίας ανά παραγόμενο δολάριο αυξάνεται, δημιουργούνται σημαντικές ευκαιρίες για βελτίωση της απόδοσης επενδύσεων στο εργατικό δυναμικό. Βοηθώντας τους εργαζόμενους να εργάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να έχουν πιο παραγωγική ζωή, οι οργανισμοί μπορούν να προστατεύσουν το ανθρώπινο δυναμικό τους ενόψει της αυξανόμενης έλλειψης παγκοσμίως.
Επίσης, ένας οργανισμός που αποδεικνύει ότι εκτιμά την υγεία των εργαζομένων του έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να προσελκύσει, να διατηρήσει και να δώσει κίνητρο στο ανθρώπινο δυναμικό. Κορυφαίοι οργανισμοί έχουν χρησιμοποιήσει προγράμματα πρόληψης και ευεξίας για να αποδείξουν την αξία που προσδίδουν στους εργαζομένους τους
Η αειφορία απειλείται από την επιδημία των χρόνιων ασθενειών
Σε μια αλληλοεξαρτώμενη παγκόσμια οικονομία, η επιδημία των χρόνιων ασθενειών – προϊόν τόσο του περιβάλλοντος όσο και συμπεριφορών – είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που κυριαρχεί αλλά μπορεί να προληφθεί, όπως π.χ. η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι μολυσματικές ασθένειες, η φτώχεια, η τρομοκρατία, το καθαρό νερό και οι βασικές υποδομές. Κατ’ακρίβειαν, πολλά από τα ζητήματα αυτά συνδέονται με τις χρόνιες ασθένειες.
Η Carrie Yu, επικεφαλής του παγκόσμιου τμήματος λιανικού εμπορίου και καταναλωτών των PricewaterhouseCoopers συμπεραίνει:
‘Με τη σωστή ηγεσία, ο οργανισμοί μπορούν και πρέπει να εργαστούν για την αλλαγή. Θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην ευεξία παρά στην αρρώστια και οι εταιρείες έχουν μοναδικό και ουσιώδες ρόλο να διαδραματίσουν για να βελτιώσουν την υγεία και ευεξία των εργαζομένων τους. Ως ενδιαφερόμενα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας, όλες οι επιχειρήσεις έχουν την ικανότητα να αναλάβουν δράση και να εμπλακούν σε πιο εκτενείς συνεταιρισμούς με το δημόσιο τομέα ώστε να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα ως ένα ζήτημα που αφορά την κοινωνία.’